منبع: یافته های تحقیق
۴-۳-۳- محاسبه انواع کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی واحدهای کنسانتره مورد مطالعه براساس مدل بازدهی متغیر نسبت به مقیاس (VRS)
در این بخش انواع کارایی واحدهای کنسانتره مورد مطالعه در استان اذربایجان غربی ارائه گردیده است که با بهره گرفتن از رهیافت فراگیر داده ها بر اساس مدل بازدهی متغیر نسبت به مقیاس (VRS) انجام و در جدول ۴-۱۸ گزارش گردید. بر اساس نتایج به دست امده مشخص شد که میانگین کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی واحدهای کنسانتره مورد مطالعه در استان آذربایجان غربی با بهره گرفتن از رهیافت فراگیر داده ها، به ترتیب ۸۷۷/۰، ۵۹۰/۰ و ۵۲۸/۰ میباشد. به عبارتی دیگر میانگین کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی به ترتیب ۷/۸۷، ۵۹ و ۸/۵۲ درصد به دست آمد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که به طور متوسط میزان کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی در واحدهای کنسانتره مورد مطالعه به ترتیب ۳/۱۲، ۴۱ و ۲/۴۷ درصد قابل افزایش است.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

با توجه به جدول ۴-۱۸، حداقل میزان کارایی فنی، ۶۳۴/۰ و حداکثر آن یک میباشد. به عبارتی دیگر حداقل و حداکثر کارایی فنی ۴/۶۳ و ۱۰۰ درصد میباشد. بنابراین شکاف بین کارآمدترین و ناکارآمدترین واحدهای کنسانتره از نظر کارایی فنی، ۶/۳۶ درصد میباشد. این امر از تفاوت بین واحدهای کنسانتره از نظر تخصیص منابع و نهادهها در تولید کنسانتره در استان آذربایجان غربی حکایت میکند. بر این اساس، میتوان بدون تغییر عمده در فنآوری یا نهاده و با اعمال روش های ترویجی و مدیریتی مناسب، کارایی مدیران مورد مطالعه را افزایش داد.
به استناد نتایج جدول ۴-۱۸، حداکثر کارایی تخصیصی واحدهای کنسانتره مورد مطالعه، یک و حداقل آن ۱۴۴/۰ و میانگین کارایی تخصیصی مدیر عاملهای، ۵۹۰/۰ است. به عبارت دیگر حداکثر، حداقل و میانگین کارایی تخصیصی مدیرعاملان مورد مطالعه، ۱۰۰، ۴/۱۴ و ۵۹ درصد میباشد. بنابراین شکاف بین کارآمدترین و ناکارآمدترین واحدهای کنسانتره از نظر کارایی تخصیصی، ۶/۸۵ درصد میباشد که نشان دهنده توجه کمتر مدیران واحدهای کنسانتره به تخصیص منابع با نگاه به قیمت نهادهها و توانایی پایین بسیاری ار آنها در انتخاب ترکیب مناسب نهادهها میباشد. با توجه به جدول ۴-۱۸، حدود ۸۵/۴۲ درصد از واحدها دارای کارایی تخصیصی کمتر از ۵۰ درصد میباشند. با توجه به نتایج تحقیق میتوان گفت که کارایی واحدهای مورد مطالعه در دامنه ۱۰۰-۴/۱۴ درصد قرار دارد که پراکندگی بسیار بالایی محسوب میشود. کارایی تخصیصی ۵۷/۲۸ درصد از واحدهای کنسانتره بیش از ۸۰ درصد بود و بقیه واحدها دارای کارایی تخصیصی بین ۵۰ تا ۸۰ درصد بودند. از بین واحدهای کنسانتره مورد مطالعه، تنها ۲ واحد دارای کارایی تخصیصی ۱۰۰ درصدی بودند. این ارقام حکایت از نبود تخصیص و استفاده بهینه عوامل تولید در تولید کنسانتره از سوی بخش زیادی از مدیرعاملان مورد مطالعه دارد. ولی با این وجود، میتوان با ترکیبی از عوامل تولید که حداقل هزینه را داشته باشند، در همان سطح محصول وضعیت کارایی را بهبود بخشد و سود مدیر عاملان را به حداکثر رساند. بنابراین، در مورد کارایی تخصیصی لازم است تحلیل بیشتر و بررسیهای دقیقی صورت گیرد و در جهت ارتقاء دانش مورد نیاز در انتخاب ترکیب نهادهها تلاش بیشتری صورت گیرد.
در جدول ۴-۱۸، نتایج محاسبه کارایی اقتصادی واحدهای کنسانتره مورد مطالعه ارائه شده است. چنان که ملاحظه میگردد کارایی اقتصادی با توجه به ارقام بسیار بالای کارایی فنی و ارقام نسبتا” پایین کارایی تخصیصی، دارای روند مشابه روند کارایی تخصیصی است. بخش زیادی از مدیرعاملان (۱۴/۵۷ درصد) از کارایی اقتصادی قابل قبولی (کمتر از ۵۰ درصد) برخوردار نیستند. حداکثر کارایی اقتصادی مدیرعاملان مربوط به واحدهای کنسانتره شماره ۱۱ و ۱۲ با ۱۰۰ درصد و حداقل کارایی اقتصادی مربوط به واحد کنسانتره شماره ۱ با ۲/۱۳ درصد کارایی اقتصادی بود. بنابراین دامنه کارایی اقتصادی واحدهای کنسانتره مورد مطالعه ۱۰۰-۲/۱۳ درصد بود که مانند کارایی تخصیصی دارای پراکندگی قابل توجهی است. از میان واحدهای کنسانتره مورد مطالعه، فقط ۵۷/۲۸ درصد آنها کارایی بیش از ۸۰ درصد را نشان دادند که تعداد خیلی کمی از واحدها را شامل میشود ولی میتوان آنها را به عنوان واحدهای نمونه برای توصیه به سایر واحدها مورد توجه قرار داد (جدول ۴-۱۶).
جدول ۴-۱۸- نتایج کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی واحدهای کنسانتره مورد مطالعه براساس مدل بازدهی متغیر نسبت به مقیاس (VRS)

 

شماره واحد

کارایی فنی

کارایی تخصیصی

کارایی اقتصادی

 

۱

۷/۹۱

۴/۱۴

۲/۱۳

 

۲

۱۰۰

۲/۳۹

۲/۳۹

 

۳

۹/۷۸

۱/۲۰

۸/۱۵

 

۴

۴/۷۶

۵/۶۱

۴۷

 

۵

۶/۷۲

۴/۷۳

۲/۵۳

 

۶