آن چه محققان رفتار حرکتی به دنبال آن هستند اجرای مطلوب و در نهایت یادگیری می باشد. اجرا همان رفتار قابل مشاهده می باشد و یادگیری، تغییر در قابلیت فرد برای اجرای یک مهارت که باید از پیشرفت نسبتاً پایدار در اجرا استنباط شود و در نتیجه ی تمرین یا تجربه به دست می آید (مگیل[۳]، ۲۰۱۱).
( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
عوامل متعددی یادگیری[۴] در محیط تمرین را تحت تأثیر قرار می دهند. اساساً متغیرهای تأثیر گذار بر یادگیری مهارت های حرکتی به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول، متغیرهای اجرا (عملکرد) نام دارند. این دسته از متغیرها از اثرات آنی و موقتی برخوردارند که تنها در حضور متغیر مستقل وجود دارند و با حذف آن، اثرات این نوع متغیرهای عملکرد نیز از بین می رود. در مقابل آنها، متغیرهای یادگیری قرار دارند که اثراتشان بر روی عملکرد بعد از حذف متغیر مستقل نیز وجود دارد. در واقع آنها از اثرات نسبتاً دائمی در یادگیری تکلیف مورد نظر برخوردارند. با توجه به این که یکی از نتایج مهم تمرین، ایجاد قابلیت اجرایی نسبتاً پایدار یا یادگیری در فرد است، اساساً کشف شرایط تمرینی که توسعه تغییرات نسبتاً پایدار را به حداکثر برساند مورد توجه است (اشمیت[۵]، ۱۹۹۱). از جمله این شرایط تمرینی، نوع توجه می باشد. مگیل (۲۰۱۱) نیز بازخورد[۶]، تغییر پذیری تمرین و تداخل زمینه ای را از جمله عوامل مؤثر بر متفاوت بودن نتایج از یادگیری (یادداری[۷] و انتقال[۸]) می داند. در این راستا اثر کانون های توجهی به عنوان نوعی دستورالعمل آموزشی و بازخورد بر اجرا و یادگیری، برای محققان و مربیان ضروری می باشد. توجه[۹] فرآیندی است که فرد از طریق آن از حواس خود برای ادراک دنیای خارج استفاده می کند و متمرکز ساختن توجه یعنی آگاه شدن از یک امر و صرف نظر کردن از سایر موارد است (موسوی و همکاران، ۱۳۸۲). در واقع توجه به عنوان یک پیش نیازی شناختی برای اجرای موفقیت آمیز در ورزش حیاتی است (شفیع نیا و همکاران، ۱۳۸۵). در فعالیت های ورزشی نیز دو بعد از کانون توجه، مهم تشخیص داده شده اند، پهنا (وسیع، باریک) و جهت (درونی، بیرونی). کانون توجه از بعد جهت که موضوع تحقیق است، می تواند نسبت به ورزشکار درونی یا بیرونی باشد. اگر توجه فراگیر روی یک موضوع ذهنی و در موقع اجرای مهارت روی حرکت های بدنش کانونی شود"توجه درونی[۱۰]” و اگر توجه او، روی یک هدف بیرونی و در موقع اجرای مهارت روی تأثیر حرکت در محیط کانونی شود"توجه بیرونی[۱۱]” نامیده می شود (نمازی زاده و همکاران، ۱۳۸۴).
در رابطه با مراحل یادگیری و دستورالعمل کانون توجه مناسب، دو فرضیه متفاوت بیان شده است: فرضیه عمل محدود شده[۱۲] بیان می کند که کانون توجه درونی در کلیه سطوح مهارت مشکل آفرین است و منجر به افت اجرا و یادگیری خواهد شد (ولف وهمکاران[۱۳]، ۲۰۰۱). ازسوی دیگر و طبق فرضیه عمل خودکاری مهارت ها، تنها زمانی که افراد به سطوح بالای مهارت ها راه یابند، کانون توجه درونی مشکل آفرین است و با فرآیندهای پردازش خودکار[۱۴] تداخل پیدا می کند و کانون توجه درونی برای افراد مبتدی مناسب تر از کانون توجه بیرونی است (فورد[۱۵]، ۲۰۰۵). پژوهش هایی که در چند سال اخیر برای مقایسه دو نوع کانون توجه صورت گرفته اند، حاکی از این مطلب بودند، که برای یادگیری موفقیت آمیز لازم است که یادگیرنده نسبت به چیزی که انجام می دهد آگاه باشد ( ولف و همکاران، ۱۹۹۸) و با توجه به اینکه دستورالعمل کانون توجهی یکی از عوامل مؤثر بر یادگیری می باشد و بر اساس آنچه که در بالا گفته شد می توان گفت کانون توجه بیرونی مؤثرتر از درونی می باشد، با این حال برای درک بهتر اثر دستورالعمل کانون توجهی بر یک تکلیف، پژوهش حاضر به بررسی اثر این دستورالعمل بر یک تکلیف در دامنه کوچکی از زاویه که گویای دقت بالای آن می باشد به بحث پرداخته است.
۱-۲ تعریف مسئله و بیان سؤالهای اصلی تحقیق
توجه یک پیش نیاز اساسی برای اجرای موفقیت آمیز در ورزش است. پژوهشگران مشاهده کرده اند که اجرای ضعیف گروهی از ورزشکاران به دلیل نداشتن تمرکز و توجه کافی است. دونده دوی صد متری که در خط شروع به خاطر صدای تماشاگران گیج می شود یا بازیکن خط دفاع فوتبال که به خاطر پیچیدگی عملکرد حریف تمرکز خود را از دست می دهد همگی نمونه هایی از اجرای ناموفق ورزشکاران به دلیل عدم توجه است (سینگر، ۲۰۰۱). تقریباً هر کاری که انجام می دهیم، حداقل به مقداری توجه نیاز دارد. این امر، اجرای مهارت های حرکتی را نیز شامل می شود (ولف، ۲۰۰۹). این موضوع همواره یکی از موضوعات مهم مورد علاقه روانشناسان و محققین رفتار حرکتی بوده است. ویلیام جیمز[۱۶](۱۸۹۰) که یکی از اولین و مشهورترین روانشناسان تجربی بوده، می نویسد: همه می دانند که توجه چیست. توجه به شکل روشن و واضح عبارتست از، تمرکز ذهن به یک چیز از بین چندین چیز ممکن و همزمان یا یک فکر از زنجیره ای افکار می باشد. کانونی بودن، تمرکز و هوشیاری جوهر اصلی آن را تشکیل می دهند. این تعریف شامل دو ویژگی مهم است، یکی محدودیت توجه و دیگری انتخابی بودن توجه می باشد. انتخابی بودند توجه در واقع جهت توجه را نشان می دهد. فرد با انتخابش می تواند توجه درونی (تمرکز در حرکات بدن) یا توجه بیرونی (تمرکز بر اثر حرکت) داشته باشد ( اشمیت و لی، ۲۰۰۸). زمان پاسخ[۱۷]، به عنوان یکی از پیامدهای اجرا ویادگیری، کل فاصله زمانی بین شروع حرکت تا پایان حرکت می باشد. نظریه های مسلط یادگیری سالمونی[۱۸](۱۹۴۰)، اشمیت(۱۹۹۷) و اشمیت ولی[۱۹](۱۹۹۴) بیان کردند، که یادگیری از طریق هدایت توجه یادگیرنده به حرکات بدنش، افزایش می یابد (استفاده از پردازش کنترل شده). این نظریه مخالف با چیزی است که ما پیشنهاد می کنیم، زیرا بر اساس یافته های تحقیقات بی شمار اخیر«بازخورد خلاصه[۲۰]» یا «بازخورد به روش حذفی» نسبت به اینکه بعد از هر کوششی بازخورد دهیم مؤثرتر است. دلیل برتری این گونه بیان شده است که تواتر زیاد بازخورد، از پردازش خودکار درونی جلوگیری می کند. یافته های اخیر با این عقیده که متمرکز شدن روی حرکات بدن (توجه درونی) برای یادگیری ضروری است در یک خط و یک ردیف قرار نمی گیرد و همچنین ولف و همکاران (۲۰۱۰) بیان کردندکه جهت دادن تمرکز به صورت درونی باعث اختلال در یادگیری و عملکرد می شود و این با پژوهشی که توسط دنی[۲۱](۲۰۱۰) صورت گرفت تناقض دارد او نشان دادکه هیچ تفاوت معناداری بین تمرکز درونی و بیرونی در مهارت سرویس پرشی زنان والیبالیست دیده نشد و همچنین با نتایج لورنس[۲۲] و همکاران (۲۰۱۱) که اثر دستورالعمل های کانون توجه را بر روی افراد مبتدی که یک برنامه حرکات ژیمناستیک را انجام می دادند، را بررسی کردند.
ولف و همکاران (۱۹۹۸) بیان کردند که توجه درونی اجرا کننده را تشویق می کند که به صورت هوشیار توجه کند که این خود باعث تداخل این نتایج با یافته های نلان[۲۳](۲۰۱۱) که نشان دادتوجه بیرونی نسبت به توجه درونی باعث می شود، فرد وضعیت نشستن بدون صندلی را در حالی که به دیوار تکیه داده است، برای مدت طولانی تری تحمل کند شد. نتایج تحقیقات لورنس و همکاران (۲۰۱۱) اثر دستورالعمل های توجه را بر دقت افراد مبتدی ژیمناستیک مورد بررسی قرار داد و به این نتیجه رسیدند که در مرحله اکتساب توجه درونی باعث بهبود شد درحالی که تمرکز بیرونی باعث افت حرکت شد و در مرحله یادداری و انتقال تفاوت معناداری ملاحظه نشد. با توجه به یافته های اخیر و تناقضاتی که وجود دارد و انجام تحقیق با دقت پایین، پژوهش حاضر قصد دارد، علاوه بر بررسی پیامد حرکت با بهره گرفتن از دوربین هایی با سرعت ۵۰ فریم در ثانیه، فرایند حرکت را نیز مورد بررسی قرار دهد و همچنین بفهمد، آیا بین اثر دستورالعمل های کانون توجه درونی، بیرونی و خود انتخابی بر اجرا، یادداری و انتقال یک تکلیف ایستا تفاوت وجود دارد؟ بهترین نوع دستورالعمل (درونی، بیرونی وخود انتخابی) برای ورزشکاران مبتدی چه می باشد؟ نوع دستورالعملی (درونی، بیرونی و خودانتخابی) که بهتر است توسط کاردرمان ها و فیزیوتراپ ها برای درمان بیماران ارائه شود، چه می باشد؟
۱-۳ اهمیت و ضرورت انجام تحقیق
با ظهور رشته ی تحقیقاتی کانون توجهی در اواخر ۱۹۹۰، گابریل ولف و دیگران نشان دادند که کانون توجهی، بر عملکرد ویادگیری اثر معناداری می گذارد و همچنین این تحقیقات نشان دادند که کانون توجه بیرونی بهتر از درونی است و از طرفی بیش از یک دهه است که پژوهش ها اثر سودمندی این دستورالعمل ها را در مهارت های مختلف و اجرا کننده های مختلف مورد بررسی قرار دادند هر چند گام های بلندی در این زمینه برداشته شده است ولی باز هم اختلاف نظر وجود دارد. به طورکلی تحقیقاتی که بتوانند مربی ها را در راهنمایی کردن ورزشکاران در حرکات ایستا کمک کنند خیلی کم است به عنوان مثال ژیمناستیک مردان از آن دسته ورزش هایی می باشد که حرکات ایستا را در آن می توان به وفور دید. از یک طرف تحقیقاتی وجود دارد که بیان می کنند مربیان از دستورالعمل های کلامی که تمرکز فرد را به سمت درونی شدن جهت می دهد، استفاده می کنند (ولف و همکاران، ۲۰۰۰؛ پورتر[۲۴] و همکاران، ۲۰۱۰ ) و این خلاف اکثر پژوهش های گذشته است و از طرفی دیگر ویز و همکاران (۲۰۰۸) بیان کردند که این تمرکز ترجیحی فرد است که در مؤثر بودن هر کدام از دستورالعمل های توجهی نقش بازی می کند و تمرکز درونی لزوماً باعث کاهش در عملکرد نمی شود. یعنی اگر ما به افراد اجازه بدهیم که طبق را ه ترجیحی خود جلو روند، عزت نفس[۲۵] آنها افزایش می یابد بنابراین اجرا بهتر می شود. مطالعات نشان داده اند که بازخورد آموزشی مورد تقاضای یادگیرنده، نسبت به بازخورد آموزشی ارائه شده به صورت مکرر، مؤثرتر است (جانل، ۱۹۹۷)، این احتمال وجود دارد که مکانیزم های درگیر در فرایند بازخوردهای درخواستی مشابه با مکانیزم هایی باشد که در فرایند خود انتخابی درگیر می باشد. نلان (۲۰۱۱) برای اولین بار اثر دستورالعمل های کانون توجهی درونی و بیرونی را بر یک تکلیف ایستا را مورد بررسی قرار داد اما گروه خود انتخابی را در تحقیق خود اعمال نکرده بود. لذا پژوهش حاضر می تواند نقطه شروعی در این زمینه باشد. محقق در این پژوهش به دنبال دو چیز می باشد، اول، روشن کردن بیشتر برخی از این تناقضات، دوم اینکه بحث کینماتیکی[۲۶] را در یک تکلیف ایستا مطرح کند چرا که اکثر پژوهش ها بر روی تکالیف پویا (دینامیک) صورت گرفته است تا از نتایج این یافته ها بتوان به فیزیوتراپ ها و همچنین مربیان ژیمناستیک پیشنهاد کرد که از چه نوع کانون توجهی برای تسهیل در امر آموزش به منظور یادگیری مطلوب، برنامه آموزشی خود استفاده کنند.
۱-۴ هدف ها
۱-۴-۱ هدف کلی:
هدف کلی این تحقیق بررسی اثردستورالعمل های کانون های توجهی و خود انتخابی بر یادگیری کینماتیکی حرکت در یک تکلیف ایستا می باشد.
۱-۴-۲ اهداف اختصاصی:
بررسی اثرکانون های توجهی بر یادداری یک تکلیف ایستا
بررسی اثرکانون های توجهی بر انتقال یک تکلیف ایستا
مقایسه سه روش کانون توجهی (درونی، بیرونی و خودانتخابی) در مراحل یادداری و انتقال
۱-۵ فرضیه ها
بین اثرات دستورالعمل های کانون توجه درونی و بیرونی و خود انتخابی بریادداری یک تکلیف ایستا تفاوت معنی داری وجود دارد.
بین اثرات دستورالعمل های کانون توجه درونی و بیرونی و خود انتخابی بر انتقال یک تکلیف ایستا تفاوت معنی داری وجود دارد.
بین اثرات کانون توجه درونی در مراحل پیش آزمون، یادداری و انتقال تفاوت معنی داری وجود دارد.
بین اثرات کانون توجه بیرونی در مراحل پیش آزمون، یادداری و انتقال تفاوت معنی داری وجود دارد.
بین اثرات کانون توجه خودانتخابی در مراحل پیش آزمون، یادداری و انتقال تفاوت معنی داری وجود دارد.
بین سه روش کانون توجهی ( درونی، بیرونی و خودانتخابی) در مراحل یادداری و انتقال تفاوت معناداری وجود دارد.
۱-۶ پیش فرض های تحقیق:
۱- شرکت کنندگان درک کاملی از دستورالعمل های ارائه شده و نحوه ی اجرای مهارت داشته اند.
۲- شرایط تمرین و آزمون برای تمام شرکت کننده ها یکسان بوده است.
۳- شرکت کنندگان در پایان هر جلسه صادقانه به سوال"به چه چیز تمرکز می کردید"، جواب دادند.
۱-۷ قلمرو تحقیق
۱- شرکت کنندگان دانشجویان پسر غیر تربیت بدنی بودند.
۲- سن شرکت کنندگان در دامنه سنی ۲۹-۲۱ قرار داشت.
۳- همه ی شرکت کنندگان از یک پارالل برای تمرین استفاده کردند.
۱-۸ محدودیت های تحقیق
۱- عدم امکان کنترل حالات روانی و میزان انگیزه و علاقه شرکت کنندگان در هنگام شرکت در آزمون.
۲- عدم امکان انجام آزمایش بر روی شرکت کنندگان به طور همزمان.
۳- وجود تفاوت های فردی در بین شرکت کنندگان.
۴- عدم کنترل بر تغذیه و فعالیت های فوق برنامه و آمادگی جسمانی شرکت کنندگان.
۱-۹ تعریف واژه ها و اصطلاحات تخصصی
۱-۹-۱ تعریف نظری واژه های تحقیق:
توجه: در اجرای انسانی مربوط به ویژگی های مرتبط با هوشیاری، آگاهی و کوشش شناخته شده در اجرای مهارت می باشد (نلان به نقل ازمگیل، ۲۰۱۱).
کانونی کردن توجه: علاوه بر این که افراد مجبور به تقسیم توجه میان چند فعالیت هستند، توجه را به ویژگی های خاص محیط و فعالیت های آماده سازی عمل نیز معطوف می نمایند. این فرایند معطوف نمودن توجه، به کانونی کردن توجه معروف است (مگیل، ۲۰۱۱).
دستورالعمل کانون توجه درونی: این دستورالعمل ها معمولاً به هماهنگی حرکات بدن اجرا کننده بر می گردند، که شامل ترتیب، شکل و زمانبندی یا اجزای مختلف حرکات می شود، در واقع دستورالعمل هایی که تمرکز فرد را به حرکات خاص خود فرد هدایت می کند (شرکاء به نقل از ولف، ۱۳۹۰).
دستورالعمل کانون توجه بیرونی: دستورالعمل هایی که به تمرکز روی اثرات حرکت شخص بر روی محیط، مثل ابزار و اشیاء می پردازد (شرکاء به نقل از زاچری، ۱۳۹۰).
آزمون یادداری: آزمونی که فرد مهارت مورد نظر را پس از مدتی بی تمرینی اجرا می کند و هدف این آزمون، تعیین درجه پایداری یا دوام کیفیت اجراست که پیش از این با تمرین بدست آمده است (مگیل، ۲۰۱۱).
آزمون انتقال: آزمون انتقال شامل موقعیت های جدید است و شرکت کننده ها باید مهارت هایی را که تمرین کرده اند، با ویژگی های موقعیت جدید سازگار کنند. دو موقعیت جدید مد نظر است: اول، زمینه جدیدی که مهارت در آن اجرا می شود و دوم، تغییر جدید در خود مهارت (مگیل، ۲۰۱۱ ).
یادگیری: تغییر در قابلیت فرد، برای اجرای یک مهارت است که باید آن را از پیشرفت نسبتاً پایدار در اجرا استنباط کرد که بر اثر تمرین و تجربه حاصل می شود (مگیل، ۲۰۱۱).
هر نوع تغییر در رفتار بشری که به علت تحریک ایجاد شده باشد یادگیری است و یادگیری سازگاری با محیط در حال تغییر است (رحمانی نیا به نقل از گیلفورد، ۱۳۸۶).
زمان حرکت: فاصله زمانی از عکس العمل تا پایان حرکت است (مگیل، ۲۰۱۱ ).
تکلیف ایستا: تکلیفی که در آن عضله ها منقبض می شوند، بدون اینکه بدن حرکت کند (قراخانلو و همکاران، ۱۳۸۵).
تکلیف پویا: تکلیفی که در آن فاصله بین مبدأ و انتهای عضله، خواه در اثر کوتاه شدن (انقباض مرکزگرا) و خواه در نتیجه ی طویل شدن (انقباض برون گرا)، تغییر کند (قراخانلو و همکاران، ۱۳۸۵).
