خصوصی (مسکونی-تجاری)

۹/۱۵۷

۱۷/۳۶

دولتی (دستگاه های دولتی یا وابسته به آن)

۹۵/۱۱

۷۹/۲

عمومی (فضای سبز-تاسیسات وتجهیزات-شبکه معابر و. . . .)

۹۱/۵۴

۸۵/۱۲

زمین خالی ورودخانه

۴۲

۸/۹

زمین کشاورزی

۱۶۰

۵/۳۷

جمع

۴۲۷

۱۰۰

نقشه ۳-۷ کاربری اراضی شهر ماسال
فصل چهارم
نتایج ویافته های تحقیق
مقدمه
ورودی یک شهر شامل حوزه‎ای وسیع می باشد چون مکانی است که اتصال دوگستره طبیعی و مصنوع، بیابان وآبادی را امکان پذیر می سازد واز طرفی چون طیف وسیع تری از افراد را در بر می گیرد، می بایستی بر اساس تصویر ذهنی عموم افراد، ونه صرفا تصویر ذهنی شهروندان آن شهر، طراحی گردد.
اما امروزه شاهد آن هستیم که ورودی در حد یک روزن ویا تابلویی که ورود را اعلام می کند، تنزل پیداه کرده است ودر بسیاری موارد فاقد یک مفصل ورودی هستیم. طبیعی است که در این شرایط نمی توان انتظار داشت ورودی ویژگی های یک مکان را داشته باشد. شاید این امر ناشی از آن است که خواه ناخواه در محل تلاقی دو حوزه یا فضای مرتبط به هم ورود اتفاق می افتد وبدیهی بودن این مسئله در کنار اهمیت یافتن بیش از حد تک فضاها، باعث کم توجهی نسبت به کیفیت محل ورودی شده است. در حالیکه در گذشته هر فضا در ارتباط با سایر فضاها تکمیل می شد وتوجه به این رابطه، ناگزیر اهمیت ورودی را یادآوری می کرد.
آنچه که امروزه به عنوان ورودی با آن سروکار داریم، بیش از هر چیز باعث بهم خوردن نظام رفتاری افراد وبروز ناهنجاری های رفتاری نیز شده است. به این معنا که بی توجهی به طراحی این فضا به عنوان یک مفصل رابط، موجب ورود یکباره افراد به فضاها شده است به نحوی که فرصتی برای تغییر وهمساز کردن رفتار با فضای جدید وجود ندارند. این عدم سازگاری رفتار با محیط جدید تاثیری منفی روی محیط گذاشته وبه صورت یک ناهنجاری خود را نمایان می سازد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۴-۱ بررسی ورودی شهر ماسال
با توجه به تعاریفی که ذکر شد ورودی شهر ماسال واکثر شهرهای ایران از چنان وضعیت ناهنجاری برخوردارند که هیچ احساسی از رسیدن با شوق ورود در مسافر بر نمی انگیزد وتصویری مطابق با توقع وی از ورودی یک شهر در ذهن فرد ایجاد نمی کند. در مورد گونه بندی موجود در ورودی شهر ماسال با دو صحنه روبرو هستیم :
- صحنه ای خود جوش که توسط ساکنین به صورت غیر قانونی ایجاد شده واز هیچ الگویی تبعیت نمی‎کنند اما به دلیل تکرار زیاد به صورت الگو درآمده که این صحنه را در ابتدای ورودی بعینه می‎توان مشاهده نمود.
-صحنه ای که براساس الگویی نامعلوم که مدیران وبرنامه ریزان شهری آنرا طراحی کرده اند. به گونه ای که این طراحی مانند سایر شهرها اعم از کویری، کوهستانی، ساحلی تنها تابلوی خوش آمد گویی در ابتدای شهر قرار دارد و فرد مسافر را متوجه نزدیکی به شهر می کند.
۴-۱-۱ ورودی
یکی از موضوعاتی که در اکثر طراحی های معاصر، رواج دارد، عدم توجه به مفهوم ورودی در طرح فضاهاست. اساساً همه فضاها کاملاً مستقل و منتزع از تأثیرات جانبی اعم از همجواری ها، نوع رویدادهای پیرامون فضا و… طراحی می شوند. در این نوع طراحی بالطبع اولین مسئله مهمی که از دست می رود مفهوم ورودی به معنای فضای واسط بیرون و درون می باشد. در این فرایند، طراحی ورودی عملاً در آخرین مرحله و نهایتاً به صورت صرفاً منفذی برای ارتباط درون و بیرون صورت می گیرد.
این در حالیست که نحوه ورود به هر فضا، یا به عبارتی ورودی هر فضا، همواره در ذهن افراد جایگاه ویژه‎ای دارد. ورودی هر فضا، اولین مکانی است که با حضور در آن خصوصیات کلی فضا، آداب ورود، حد خصوصی و عمومی بودن و سایر ویژگیهای فضا کشف می شود. به واقع با تمهید ورودی برای یک فضا (خواه یک شهر خواه یک محله یا یک بنا) آن فضا برای ساکنانش هویت می یابد، تقویت می شود. نشانه گذاری شده و زنده تر نمایان می گردد. (Alexander، ۱۹۷۷، ۲۷۷)
ورودی مکانی است که گذار روانی از عمومی به خصوصی، از بیرون به درون در آن میسر می شود. لذا بدیهی است که هرچه عرصه های دو طرف ورودی گسترده تر و سرعت حرکت در آنها بالاتر باشد، مکان ورودی شامل حوزه ای وسیع تر خواهد شد و نیازمند اتکا، به اشتراکات ذهنی جمعی بزرگتر است. به عنوان مثال، ورودی یک شهر شامل حوزه ای وسیع تر می باشد چون مکانی است که اتصال دو گستره طبیعی و مصنوعی، بیابان و آبادی را امکان پذیر می سازد و از طرفی چون طیف وسیع تری از افراد را در بر می گیرد، می بایستی براساس تصویر ذهنی عموم افراد، و نه صرفاً تصویر ذهنی شهروندان آن شهر، طراحی گردد.
اما امروزه شاهد آن هستیم که ورودی در حد یک روزن و با تابلویی که ورود را اعلام می کند، تنزل پیدا کرده است و در بسیاری موارد فاقد یک مفصل ورودی هستیم. طبیعی است که در این شرایط نمی توان انتظار داشت ورودی ویژگی های یک مکان را داشته باشد. شاید این امر ناشی از آن است که خواه ناخواه در محل تلاقی دو حوزه یا فضای مرتبط به هم ورود اتفاق می افتد و بدیهی بودن این مسئله در کنار اهمیت یافتن بیش از حد یک فضاها، باعث کم توجهی نسبت به کیفیت محل ورودی شده است. در حالیکه در گذشته هر فضا در ارتباط با سایر فضاها تکمیل می شد و توجه به این رابطه، ناگزیر اهمیت ورودی را یادآوری میکرد.
آنچه که امروزه به عنوان ورودی با آن سرو کار داریم بیش از هر چیز باعث بهم خوردن نظام رفتاری افراد و بروز ناهنجاریهای رفتاری نیز شده است. به این معنا که بی توجهی به طراحی این فضا به عنوان یک مفصل رابط، موجب ورود یکباره افراد به فضا ها شده است به نحوی که فرصتی برای تغییر و همساز کردن رفتار با فضای جدید وجود ندارند. این عدم سازگاری رفتار با محیط جدید تأثیری منفی روی محیط گذاشته و به صورت یک ناهنجاری خود را نمایان می سازد.
۴-۲ توقعات موضوعی از ورودی