همانا حسین موضعی مشابه موضعگیری جدّش نسبت به وصیّ خود دارد و همچنین مشابه موضع پدرش نسبت به خود او و برادرش؛ صلوات الله علیهم اجمعین این موضع همانا مفروض دانستن موت لاحق قبل از سابق است در فاجعه کربلا زین العابدین از خیمه خارج شد در حالی که مریض بود و توانایی حمل شمشیرش را نداشت، ام کلثوم از پشت سرش فریاد می‌زد: ای فرزندم بازگرد. او گفت: ای عمه جانم بگذار بروم پیشاپیش فرزند رسول خدا پیکار نمایم، حسین رضی الله عنه گفت: ای ام کلثوم، او را نگهدار تا مبادا زمین از نسل خاندان رسول خدا (*) خالی گردد.^[۹۷]
در واقع این شبهه ترکیب دو قیاس استثنایی است. اول اینکه اگر خداوند امام منصوب را از همه بلاها حفظ نکند، نقض غرض الهی صورت می‌گیرد لکن نقض غرض الهی محال است؛ لذا خداوند امام منصوب را از همه بلاها حفظ می‌کند. سپس نتیجه این قیاس در مقدّمه قیاس بعدی به کار رفته است.
اگر امام منصوب باشد خداوند او را از همه بلاها محفوظ می‌دارد. لکن امام حسن وامام حسین وامام سجاد(+) محفوظ از بلاها نبودند؛ لذا این امامان(+)، منصوب نبوده اند.
نمونه‌هایی که خوف ائمه را بیان کرد برای اثبات همین استثناء اخیر در قیاس دوم بود به این معنا که این همه خوف و ترس ائمه از کشته شدن فرزندانشان نشان از آن دارد که آن‌ها محفوظ به حفظ الهی نبوده اند و الّا اگر حفظ الهی در کار بود دیگر چه جای خوف است!؟

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

پاسخ شبهه دوم
اما در پاسخ ابتدا به بیان پاسخ نقضی پرداخته سپس به حل آن می‌رسیم.
پاسخ نقضی:
پیامبر اکرم (*) در شب لیلۀ المبیت علی ابن ابیطالب(×)را در جای خود خوابانید. علی رغم آنکه می‌دانست رسول الهی و منصوب خداوند است و خصوصاً آنکه همان شب وعده‌ی الهی مبنی بر بطلان مکر مشرکان هم به او رسید و پیک الهی خبر آورد که «وَإِذْ یَمْکُرُ بِکَ الَّذِینَ کَفَرُواْ لِیُثْبِتُوکَ أَوْ یَقْتُلُوکَ أَوْ یُخْرِجُوکَ وَیَمْکُرُونَ وَیَمْکُرُ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِینَ»^[۹۸] و آنگاه که کافران حیله کردند که تو را… بکشند… تو را یاری کردیم و آن‌ها مکر می‌کنند و خداوند مکر می‌کند و خداوند بهترین مکر کنندگان است
پس چرا پیامبر (*) پس از این وعده‌ی حتمی الهی بر نجات اوباز هم مخفیانه از میان محاصره مشرکان گریخت و چرا به همراه ابوبکر در غار مدّتی مخفی شد و چرا به سمت مدینه فرار نمود؟ باز هم سؤال پیش می‌آید که چرا پیامبر اکرم(*) در جنگ‌ها زره می‌پوشید مگر محفوظ و معصوم نبود ؟و نیز چرا آنگاه که جراحتی بر می‌داشت سراغ طبیب و پرستار می‌فرستاد؟
آیا وقتی که پیامبر می‌داند معصوم و منصوب و محفوظ است باز هم بایستی درتوطئه‌ها و جنگ‌ها و بیماری‌ها فکر جان خود باشد یا اینکه جناب فیصل نور پیامبر اکرم (*) را منصوب نمی‌داند؟
امّا پاسخ مسأله این است که این گونه مراقبت‌ها هیچ گونه منافاتی با منصوب بودن پیامبران و امامان ندارد توضیح این مطلب در پاسخ حلی آمده است.
پاسخ حلّی:
آنچه که جناب فیصل نور را- سهوی یا عمدی - به وادی این شبهه افکنده است مغالطه ایست که در ناحیه قضیه شرطیه قیاس اول صورت گرفته است و آن، قضیه «اگر خداوند امام منصوب را از همه بلاها حفظ نکند نقض غرض الهی صورت گرفته است» می‌باشد.
در این استدلال به خوبی رسوبات جبری گری مشاهده می شودبه اینکه انسان هیچ گونه نقشی در سرنوشت خود ندارد.
خداوند متعال خودش خواسته است که موجوداتِ دارای اختیار مثل انسان‌ها بسیاری از امور خود را با اراده و اختیار خود انجام بدهند و اگر قرار بر این باشد که تمامی امور انسان‌ها همانند نباتات و جمادات بدون دخالت اراده آن‌ها صورت گیرد انسان‌ها هم موجوداتی خواهند شد مجبور همانند نباتات و جمادات و ثواب و عقاب او در آخرت بی معنا خواهد شد.
در مدرسه مترقی اهل بیت آموخته‌ایم که خداوند متعال این چنین خواسته است که امورات عالم همگی بر طبق اسباب خود به جریان در آیند^[۹۹]، و یکی از این امورات حفظ جان انسان‌هاست.از یک طرف خداوند خواسته است و این همان توحید و نفی تفویض است و از طرف دیگر چنین خواسته که انسان‌ها خود باید در جریان حفظ جان و مال و زندگی و سلامت و… خود تفکر و برنامه ریزی کنند و همت و تلاش خود را به کار بندند و این همان نفی جبر مطلق است و این همان کلام معصوم است که: لا جبر و لا تفویض بل امرٌ بین الامرین^[۱۰۰].
و امّا پیامبران و امامان هم از این قاعده خلقت مستثنا نیستند.آن‌ها هم انسان‌هایی هستند که مثل سایر مردم هستند^[۱۰۱]، غذا می‌خورند و در بازارها راه می‌روند^[۱۰۲] و مریض می‌شوند^[۱۰۳] و برای مداوای خود به طبیب مراجعه می‌کنند؛ و آن‌ها هم باید برای حفظ جان خود فرزندان و عزیزان خود ا از راه اسباب آن عمل کنند. آن‌ها هم در جنگ‌ها آسیب می‌بینند و مجروح می‌شوند و شهید می‌گردند؛ و وظیفه آن‌ها این است که خود را در برابر آسیب‌های جانی و مالی حفظ نمایند تا رسالت خویش را به انجام برسانند پس همانگونه که امیرالمؤمنین وظیفه دارد جان سایر مسلمانان را حفظ کند موظف است جان خود و فرزندان خود را نیز حفظ نماید و تا جائی که وظیفه ای برتر از حفظ جان امام معصوم پا به میدان نگذاشته است جان مقدم است، اما اگر وظیفه ای بالاتر از حفظ جان خود به میان آمد مانند حفظ اصل اسلام آن وقت جان خود را سپر اسلام می‌گرداند آن گونه که حسین بن علی بن ابیطالب در روز عاشورا عمل کرد، و آنگونه که همه معصومان در طول زندگانی خود عمل نمودند.
نتیجه آنکه احتیاط معصومان در خطرات و مراقبت از جان خود، نه تنها منافاتی با منصوب بودن ایشان ندارد، بلکه فرمانی است الهی که همچون سایر فرامین الهی اجازه تخلف از آن را ندارند.
شبهه سوم : عالم‌تر و زاهد تر از حسنین (علیهما السلام)هم بوده است!
شبهه فوق را ابن تیمیه در کتاب معروف خود منهاج السّنه مطرح نموده است. وی می‌گوید: «اینکه [علامه حلی گفته است] آن دو زاهدترین مردم و داناترین آن‌ها در زمان خود بوده‌اند، این سخنی است بی دلیل»^[۱۰۴]
ابن تیمیه مدّعی است که علیرغم معلومات وسیع و مطالعات فراوان در کتب حدیث و تاریخ دلیلی بر این سخن نیافته است و این بدان معناست که دیگرانی در زمان امام حسن وامام حسین(علیهما السلام) بوده‌اند که از آن‌ها عالم‌تر و عابدتر بوده‌اند و آنگاه این شبهه القاء می‌شود که حسنین (علیهما السلام) شایستگی امامت را نداشته‌اند.
پاسخ شبهه سوم
اینکه دلیل امامت و عصمت امام مجتبی (×) و امام حسین(×)چیست مطلبی است که در فصل دوم به آن رسیدگی گردید و ادلّه عقلی و نقلی بر آن اقامه شد امّا برای آنکه کفه دلائل سنگین‌تر شود به ذکر شواهدی بر فضیلت و افضلیت امام مجتبی (×) از منابع اهل سنت می‌پردازیم که در جای خود شنیدنی است.
ابن شاذان در کتاب صد منقبت خود از قول عامه نقل می کند: سعید بن جبیر روایت کرده از
ابن عباس که پیامبر اکرم (*) فرمود همانا علی بن ابی طالب افضل خلق خداست بعد از من و حسن وحسین دو آقای اهل بهشتند وپدر آن‌ها از آن دو بهتر است.^[۱۰۵]
گفتار دوم: شبهات مختص
شبهه اول: صلح امام حسن (×) نشانه عدم لزوم نصّ برای امامت!
خلاصه شبهه: صلح امام مجتبی (×) با معاویه جزء مسلمات تاریخ است. وی با این کار شیوه پدر و برادر خود را نقض نموده و از معاویه به عنوان امام تبعیت نموده است؛ و این عمل امام حسن (×) که کار صحیح هم همین بوده است نشانه عدم لزوم نص برای امامت می‌باشد.
بدین ترتیب اصلی‌ترین قسمت شبهه همان عدم لزوم نص برای امامت است اما خود به خود زوائد دیگری هم در لابلای شبهه پدیدار می‌گردد که لازم است به همگی پاسخ در خور داده شود، و آن زوائد و شبهات فرعی عبارت است از:
الف) عمل امیرالمؤمنین (×) و امام حسین در انتخاب گزینه جنگ خطا بوده است.
ب )پذیرش صلح با رضایت قلبی امام حسن (×) و اعتقاد به صلاحیت معاویه بوده است.
ج )احادیثی که تبعیت از امام غیرمنصوص از جانب خدا را مذمّت و نهی می‌کند جعلی و کذب است.
در ابتدا مستندات این شبهه از دو کتاب منهاج السنه و الامامۀ و النّص ذکر می‌گردد و سپس این مستندات مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد.
تفصیل مستندات و استدلالات شبهه اول:
فیصل نور برای اثبات رضایتمندی و اعتقاد امام مجتبی (×) به صلاحیت معاویه به عملکرد و حتی به سخنان خود امام مجتبی (×) استناد می کند. اما می‌دانیم امیرالمؤمنین (×) برخلاف امام حسن (×) به جنگ با معاویه پرداخت؛ لذا برای اینکه خدشه‌ای بر شخصیت معاویه وارد نگردد، ابن تیمیه و فیصل نور به تخطئه امیرالمؤمنین (×) نیزمی‌پردازند.
فیصل نور برای اثبات رغبت امام به صلح و اعتقاد او به صلاحیت معاویه برای امارت چنین می‌گوید:
حداقل امام حسن (×) معاویه را به مبارزه می‌طلبید تا هر کس آن دیگری را می‌کشت امارت از آن او باشد همان‌گونه که پدرش [امیرالمؤمنین] رضی‌الله عنه در روز صفین با وی [معاویه] چنین کرد، و حسن ترس نداشت بلکه اشجع الناس بود چه رسد به اینکه شیعه معتقد است که او می‌دانست محفوظ و معصوم است پس از چه می‌ترسید!؟^[۱۰۶]
بدین ترتیب فیصل نور می‌گوید که اگر واقعا حسن بن علی (×) معاویه را فردی فاقد صلاحیت امامت و شایسته‌ی قتل می‌دانست او را به جنگ دعوت می‌کرد تا وی را به قتل برساند، ولو اینکه سپاه او توانایی مقابله با سپاه معاویه را نداشته باشد.
سپس فیصل نور از قول امام (×) دو حدیث نقل می کند مبنی بر اینکه امام (×) معاویه را فردی صالح برای امارت می‌دانسته است، وی چنین می‌نویسد: «حسن رضی الله عنه با وجود تمام مخالفت‌ها [ی یارانش نسبت به صلح او با معاویه] می‌گوید: قسم به خدا معاویه از این‌ها برای من بهتر است».^[۱۰۷]
و حدیث دوم را چنین نقل می‌کند:
… به اصحابش می‌گوید: همانا این امر خلافت که با معاویه در مورد آن اختلاف دارم یا حق هر شخصی است که او از من شایسته‌تر است و یا حق من بوده است که من از حق خود گذشتم».^[۱۰۸]
اما همان‌گونه که در ابتدای فصل ذکر گردید امیرالمؤمنین به جنگ با معاویه پرداخت و این عمل وی خلاف روش حسن بن علی (×) بود، ابن تیمیه برای آنکه شخصیت معاویه مخدوش نگردد صدها سال قبل از فیصل نور به تخطئه علی (×) پرداخته است. ابن تیمیه در جای‌جای کتاب معروف خود «منهاج السنه» تأکید می‌کند که امام حسن (×) مخالف جنگ و اهل صلح بوده است و بدین وسیله روش حسن بن علی(×)را با پدر به مقایسه می‌گذارد. بعضی عبارات او چنین است:
«حسن و اکثر سابقین صحابه جنگ را مصلحت نمی‌دیدند».^[۱۰۹]
«رای حسن ترک جنگ بود^[۱۱۰]»،
«حسن میدان را خالی کرد و رهبری مسلمانان را به معاویه تسلیم نمود و هرگز جنگ را اختیار نکرد و این خبر متواتر است».^[۱۱۱]
سپس ابن تیمیه امام حسن (×) را مخالف آشکار پدر و برادر خود معرفی می‌کند و می‌گوید «حسن پیوسته پدر و برادرش را به ترک جنگ وادار می‌کرد».^[۱۱۲]
در اینجا ابن تیمیه به نوعی در کار پدر و برادر، یعنی امیرالمؤمنین (×) و امام حسین (×) خدشه می کند، البته در جای دیگر اتّهام را عمیق‌تر می کند و بی‌پرده عمل آن‌ها را اشتباه و بلکه دارای مفسده می‌داند، ببینید:«علی هیچگونه حجت و دلیلی برای جنگ نداشت!^[۱۱۳].،

وفاداری برند
پیوندهای برند
آگاهی برند
کیفیت درک شده برند
ارزش ویژه برند
نمودار ۲-۳-۱) تشریح مدل ارزش ویژه برند آکر
منبع: رحیمی هلری، ۱۳۸۴

 

• • مدل ارزش ویژه برند یو و همکاران

 

یو و همکاران (۲۰۰۰)، چارچوب ارزش ویژه آکر را با افزودن مقدماتی در ارزش ویژه برند گسترش دادند. این مقدمات یا فعالیت های بازاریابی مانند: قیمت، تصویر فروشگاه، گستردگی توزیع، هزینه ی تابلیغات و ترفیعات فیمتی، تالثیرات قابل توجهی دارند. تمام این فعالیت های بازاریابی، ابعاد ارزش ویژه برند را به طور قابل ملاحظه ای تحت تاثیر قرار می دهند (Bamert et al.., 2005).
ابعاد ارزش ویژه برند
ارزش ویژه برند
ارزش برای مصرف کننده
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

تلاش های بازاریابی
ارزش برای شرکت
شکل ۲-۳-۴) مدل ارزش ویژه برند یو و همکاران
منبع:Bamert et al.., 2005
طبق نظر یو و همکاران، تلاش های مدیریتی بازاریابی می تواند به دو نوع طبقه بندی شود که شامل فعالیت برندساز و فعالیت برند برانداز می گردد. ترفیعات قیمتی، نمونه ای از فعالیت های برند برانداز هستند، در حالی که تبلیغات بالا، قیمت بالا، توزیع از طریق خرده فروشان با تصویر فروشگاه مثبت و حجم و گستردگی بالای توزیع، نمونه هایی از فعالیت های برندساز هستند. فعالیت های برند برانداز، ابعاد ارزش ویژه برند را به طور منفی تحت تاثیر قرار می دهند، در حالی که فعالیت های برندساز، ابغاد ارزش ویژه برند را به طور مثبت، متاثر می سازند. ارزش ویژه برند با قدرتمند کردن ابعاد ارزش ویژه برند، ایجاد، حفظ و گسترش داده می شود که این نتیجه خلاقیت های بازاریابی مخصوصی می باشد (Yoo and Donthu, 2002).

 

• • هرم ارزش ویژه برند مشتری محور کلر

 

مدل ارزش ویژه برند مبتنب بر مصرف کننده، چهار مرحله برای ساخت یک برند قوی، مشخص می کند. در این نردبان برنده، هر مرحله وابسته به گذر موفقیت آمیز از مرحله ی قبل می باشد. از هویت برند تا معنای برند، پاسخ های برند و سرانجام روابط برند. هدف، دستیابی به رأس هرم CBBE، یعنی طنین است، جایی که رابطه مسالمت آمیز بین مشتریان و برند در کامل ترین شکل خود وجود دارد (Kuhn et al.., 2008).
۱) هویت
۴) روابط
۳) پاسخ
۲) معنا
طنین
احساسات
قضاوت ها
تصویر ذهنی برند
عملکرد برند
برجستگی نام تجاری
شکل ۲-۳-۵) هرم ارزش ویژه برند کلر
منبع:Kuhn et al.., 2008
در حقیقت، اولین مرحله در ساخت برند قوی، تضمین درست هویت برند می باشد. هدف، خلق هویت برند برای مشتریان است و تداعی در ذهن مشتریان با طبقه مخصوص محصول مورد نیاز است. برای انجام این امر، برجستگی برند می بایست وجود داشته باشد که جنبه های آگاهی برند و تغییرات از خرید و موقعیت های مصرف را نشان می دهد که برند در ذهن می آید (Kuhn et al.., 2008).
۲-۱-۱۱) آمیخته ی بازاریابی و ارزش ویژه برند
برندها به عنوان دارایی های بلندمدت، مدیریت می شوند. مدیریت برند می بایست استراتژیک و کل گرا باشد. آمیخته ی بازاریابی باید در مسیری باشد که از پیام برند حمایت کند (Wood, 2000). مشتریان، ارزش یک کالا را با برند آن، مربوط می دانند، برند می تواند پیام مثبت یا منفی را به ذهن مشتری انتقال دهد و این بستگی به تبلیغات و برنامه های پیشبرد فروش، شهرت کالا و ارزیابی و تجارب استفاده از کالا در گذشته دارد. مهم است دانسته شود که فعالیت های بازاریابی مانند بسته بندی، نام برند، تراکم شبکه ی توزیع، تبلیغات، نمایشگاههای دایمی، حمایت ها، بولتن های مطبوعاتی و از این قبیل می توانند به ساختن سرمایه ها و موقعیت های بلندمدت مانند ارزش ویژه برند و رضایت مشتری کمک نماید(Angulo, 2005).
عناصر آمیخته ی بازاریابی، ارزش ویژه ادراکات مصرف کننده نسبت به برندها را تحت تاثیر قرار می دهد. برای مثال: یو به این نتیجه رسید که گستردگی توزیع و هزینه های تبلیغات به طور مثبتی ارزش ویژه برند را تحت تاثیر قرار می دهند درحالی که ترفیعات قیمتی و سیاست های قیمت گذاری به طور منفی بر آن اثر می گذارند. برخی از محققین دریافته اند که تبلیغات، اثر مثبتی بر ارزش ویژه برند دارند. قرار گرفتن مصرف کنندگان در معرض تبلیغات مکرر یک برند، می تواند به سوح بالاتر ارزش ویژه برند منجر شود که از طریق افزایش آگاهی برند مصرف کننده، توسعه تداعی های مطلوب و بهبود ادراکات کیفیتی حاصل می گردد (Pappu et al.., 2008) فعالیت های بازاریابی ممکن است تاثیر معکوسی بر ارزش ئیژع برند نیز بگذارند، آکر خطرات جایگاه یابی مجدد برندها و تاثیری که تصویر برند و ارزش ویژه برند از تخفیفات قیمتی متحمل شده را بررسی کرد و پیشنهاد نمود که اگر قیمت، تنها پایه و اساس رقابت باشد، چنین حرکاتی فقط شکل تمایز را باطل می کند و به طور معکوس بر ارزش ویژه برند تاثیر می گذارند. لاو و مهر^[۲۶] (۲۰۰۰)، گزارش داده اند که شرکت هایی که بودجه های بالاتری به تبلیغات در ارتباط با ترفیع فروش اختصلص می دهند، مشتریان بیشتری جذب می کنند که این مشتریان، نگرش های مطلوب تر و ارزش ویژه برند قوی تری دارند و به همان اندازه شهم بازار، بالاتر رفته و سودها نیز افزایش می یابند (Teo and Tan, 2002). محققان بسیار دیگری نیز دریافته اند که اهداف اولیه اسپانسرها، افزایش آگاهی برند و توسعه ی برند یا تصویر شرکت می باشد. در بسیاری از فرم های ارتباطات بازاریابی، یکی از اهداف اولیه اسپانسرهای رویدادها، کمک به ارزش ویژه برند می باشد (Roy and Cornwell, 2003). به گفته ی یو و دانتو^[۲۷] (۲۰۰۲)، ارزش ویژه برند با قوت گرفتن ابعاد ارزش ویژه برند، ایجاد، حفظ و گسترش داده می شود که نتیجه ی فعالیت های بازاریابی بخصوصی می باشد (Yoo and Donthu, 2002). در مجموع، بیشتر تحقیقات ارزش ویژه برند بر متغیرهای آمیخته ی بازاریابی مانند تبلیغات، توزیع، قیمت و کیفیت محصول به عنوان عوامل تاثیرگذار بر ارزش ویژه برند؛ تمرکز کرده اند (Yasin et al.., 2007).
بخش دوم
فعالیتهای ترفیع
۲-۲-۱) تعریف ترفیع
بازاریابی از گذشته های دود کم و بیش در زندگی بشری نقش ایفا کرده اما با حرکت اقتصاد به سمت جهانی شدن و حکم فرمایی مشتری مداری بر نظام های اقتصادی، بازاریابی به ابزار انکارناپذیری برای موفقیت در روابط اقتصادی و بازرگانی جوامع کنونی تبدیل شده و برقراری ارتباطات موثر در جهت تحقق اهداف بازاریابی، از جمله دغدغه های اصلی و پایه ای مدیران سازمان ها به حساب می آید. دانشمندان بازاریابی برای برنامه ریزی و انجام امور مربوط به بازاریابی، اقدامات مربوط به آن را در قالب چهار عنصر (۴Ps) طبقه بندی کرده اند. این عناصر که تشکیل دهنده ی آمیخته ی بازاریابی هستند عبارتند از: محصول، قیمت، توزیع و ترفیع. در میان این عناصر، برنامه هایی که برای ترفیع^[۲۸] سازمان و محصول انجام می شود از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار است. بازاریابی از علم ارتباطات به عنوان ابزاری جهت تحقق اهداف ترفیعی خود استفاده می نماید (رضایی، ۱۳۸۹).
یکی از وظایف مهم در مدیریت بازاریابی، تعیین موثرترین ترکیب ترفیع می باشد. هرکدام از روش های ترفیع ویژگی های منحصر به فردی دارد که عامل تعیین کننده در انتخاب هریک محسوب می گردد. یک شرکت باید ابزارهای ارتباطی را آگاهانه و با دقت به نحوی با یکدیگر ترکیب کند تا بتواند ترکیب موزونی از عناصر ترفیعی به وجود آورد، ترکیبی که نیل به اهداف ارتباطی و بازاریابی را ممکن سازد. انتخاب روش های مناسب ارتباطی با توجه به موقعیت مخاطبان در بازار هدف صورت می گیرد. خرید، نتیجه ی یک فرایند طولانی تصمیم گیری مصرف کننده است. برقرار کننده ی یک ارتباط بازاریابی باید بداند مخاطبان هدف او اکنون در چه موقعیتی قرار دارند و او می خواهد آنها را به کجا منتقل نماید (صمدی، ۱۳۸۷).
مدیران سازمان های امروزی با درنظر گرفتن عواملی چند، مانند رقابت حاکم بر بازار، ویژگی محصولات و سازمانشان، ویژگی های مشتریان هدف و غیره، به تهیه و ترکیب خاصی از شیوه های برقراری ارتباط که شامل: تبلیغات^[۲۹]، پیشبرد فروش^[۳۰]، روابط عمومی^[۳۱]، فروشندگی شخصی^[۳۲] و بازاریابی مستقیم^[۳۳] است، اقدام می کنند. ترکیب فوق که برای تحت تاثیر قرار دادن مشتریان بازار هدف تهیه می شود، آمیخته ی ترفیع^[۳۴] نامیده می شوند. هرکدام از عناصر آمیخته ی ترفیع متاثر از عوامل مختلفی است که نقش اساسی در تدوین موثر این آمیخته دارند. ضمن اینکه هر کدام از عناصر آمیخته ی ترفیع ویژگی هایی دارند که آنها را برای ترفیع در صنایع خاصی موثرتر می نمایاند. در حقیقت در هر صنعت خاص، باید با توجه به ویژگی های آن صنعت و خصوصیات هرکدام از عناصر آمیخته ی ترفیع به تهیه و تدوین آمیخته پرداخت (رضایی، ۱۳۸۹).
ترفیع یه مجموعه فعالیت هایی اطلاق می شود که بنگاه ها انجام می دهند تا بتوانند در مورد ارزش و مطلوبیت محصول اطلاعات خوبی به خریداران بدهند، به طوری که از بین محصولات موجود در صنعت، محصول ارائه شده ی ایشان را بخرند. آمیخته ی ترفیع بازاریابی مجموعه ای از متغیرهای قابل کنترل است که صاحبان بنگاه ها آنها را برای پاسخگویی به بازار هدف درهم می آمیزند. یک کسب و کار کوچک و متوسط باید ابزارهای ترفیع را آگاهانه و با دقت به نحوی با یکدیگر ترکیب کند تا بتواند ترکیب موزونی از این عناصر به وجود آورد، ترکیبی که نیل به اهداف ارتباطی و بازاریابی را ممکن سازد. از این رو ترفیع عبارت است از: مجموعه فعالیت های اطلاع رسانی، ترغیب، یادآوری و اثرگذاری. آمیخته ی مرسوم ترفیع بازاریابی، مجموعه ای از متغیرهای قابل کنترل است که صاحبان بنگاه ها آنها را برای پاسخگویی به بازار هدف ترکیب می کنند. از این رو برنامه ترفیع، ترکیب ویژه ای از تبلیغات، روابط عمومی، پیشبرد فروش، فروش شخصی و بازاریابی مستقیم است که شرکت بدان وسیله با آگاهی و جذب مشتری به اهداف خود از جمله افزایش فروش محصولات خود نایل می شود (رضوانی و خرمشاهی، ۱۳۹۰).

 

• • تبلیغات

 

ب) فعل غیرمادی
اگرچه جنایت علیه نفس غالباً به صورت فعل مادی واقع می‌شود. ولی ممکن است که افعال غیرمادی و نامحسوس تحت شرایطی منتهی به جنایت شود و مرتکب به سبب عملش مورد مجازات واقع شود. در هر صورت جانی در اجرای نیت شوم خویش باید متوسل به ارتکاب فعلی شود که آن فعل صلاحیت انتساب قتل را به خود دارا باشد. (علامه حلی، شرح تبصره المتعلمین، ۴۲۹) از طرفی، برخی معتقدند: فعل غیرمادی که به فعل معنوی، ایجابی و مثبت معروف است، به فعلی گفته می‌شود که بدون تماس جسمی جانی با مجنی‌علیه واقع شده و اثری بر روی جسم مجنی‌علیه باقی نمی‌گذارد و مجنی‌علیه صرفاً در اثر ترس و ارعاب ناشی از آن به قتل می‌رسد. (پوربافرانی، ۱۳۸۸، ۲۱) بنابراین تفاوت فعل مادی با فعل غیرمادی منتهی به قتل آن است که در دومی، صدمه و آسیب بدنی بر مجنی‌علیه بطور مستقیم یا غیرمستقیم وارد نمی‌شود و مرگ ناشی از ضرب و جرح یا پارگی یا شکستگی عضوی از اعضاء نیست به همین دلیل گاهی فعل غیرمادی که به فعل غیراصابتی معروف است می‌تواند منتهی به مرگ شود. (آقایی‌نیا، ۱۳۸۶، ۳۲) به عنوان مثال می‌توان به پوشیدن لباسهای وحشتناک در شب‌های ظلمانی زمستان و ظاهر شدن جلوی کسی یا ظاهر شدن جلوی کسی با شمشیر آخته یا الصاق آگهی ترحیم فرزند مادری که از سفر برگشته است، اشاره کرد. (پوربافرانی، ۱۳۸۸، ۳۲) باید توجه داشت که فعل غیرمادی از حیث فقدان تأثیر مادی بر جسم مجنی‌علیه و از جهت قابلیت وجود رابطه علیت میان فعل غیرمادی با نتیجه مورد انتقاد قرار گرفته است. مع‌ذلک در این خصوص باید گفت، فعل غیرمادی در مواردی صلاحیت و شایستگی انتساب قتل و سایر صدمات را به خود داراء می‌باشد، به طوری که دیوان عالی کشور در رأی اصراری خود به شماره ۲۵ مورخ ۴/۱۰/ ۱۳۷۵ علت مرگ مقتول را نه در اثر ضربات وارده به وی بلکه علت تامه مرگ را سکته قلبی اعلام و مقرر داشته است: «با توجه به این که متعاقب درگیری جانی با مجنی‌علیه و در اثر ضربات مشت وی به داخل جوی آب افتاده و با وجود این که علت مرگ وی سکته قلبی اعلام گردیده و طبق تشخیص پزشک قانونی گلاویزی و درگیری و هیجان و اضطراب ناشی از امور مزبور در بروز سکته قلبی موثر بوده و این تشخیص با اوضاع و احوال قضیه و واقعیات منعکس در پرونده نیز منطبق می‌باشد و با این ترتیب شبه عمد بودن قتل قابل تردید نیست و صدور رای برائت کلی بر خلاف مقررات و اعتراض تجدید نظر خواه وارد است.» همچنانکه می‌بینیم عوامل غیرمادی همچون درگیری لفظی یا فعل مادی مثبت همچون گلاویز شدن شدید به نحوی که به زد و خورد فیزیکی نینجامد می‌تواند اثرات روحی ایجاد و همین امر باعث بروز هیجان و اضطراب بر روح و روان مجنی‌علیه و در نتیجه سبب جنایات سالب و مادون نفس گردد.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

از طرفی برخی فعل غیرمادی را برحسب مقدمه به دو دسته تقسیم کرده‌اند، از یک طرف به فعل غیرمادی که بدون تماس جانی با مجنی‌علیه سبب صدمه یا آسیب بر وی می‌گردد و به صورتی محقق می‌شود که سبب حادثه قابل لمس می‌باشد و با حواس حسی، همچون لامسه یا سامعه یا باصره قابل درک و شناسایی است، مانند؛ فریاد کشیدن، سگ پراندن، شلیک گلوله صدادار یا استفاده از پوشش‌های رعب‌آور یا امثال آن در شرایط زمانی یا مکانی که موجب صدمه یا آسیب بر مجنی‌علیه می‌گردد. از طرف دیگر، بعضی از موارد، فعل غیرمادی که موجب صدمه یا آسیب می‌گردد، به طوری که ارتکاب این فعل از طریق حواس پنج‌گانه قابل درک و شناسائی نیست به عنوان مثال می‌توان به سحر و جادو اشاره نمود. به طوری که شخص با بهره گرفتن از اوراد و اذکار خاص و ایجاد قدرت روانی ویژه در خویش به دیگری صدمه وارد کرده و سبب مرگ فرد می‌شود. در این فرض قدرت خاص ایجاد شده از طرف جانی قابل شناخت و شناسایی با حواس پنج‌گانه نمی‌باشد. (صلحی، ۱۳۸۹، ۱۶و۱۵) همچنانکه می‌بینیم فعل ایجابی خواه مادی خواه غیرمادی دارای ماهیتی محسوس می‌باشد و با حواسی همچون لمس کردن یا دیدن یا شنیدن قابل درک و شناسایی‌اند و در اثر حرکت اعضای بدن بطور مستقیم یا به سبب اعضاء بطور غیرمستقیم بر جسم و روح مجنی‌علیه تاثیر گذاشته و باعث جنایت بر وی می‌شود. به طور کلی رفتار انسان ممکن است به صورت فعل مادی و یا غیرمادی یا اجتماع هر دو باشد و ظهور و بروز این افعال یا بصورت کردار است یا گفتار. در واقع باید گفت، این تفکر که منحصراً فعل مادی فقط صلاحیت ایجاد جنایت را دارد، مردود است. چنانچه برخی گفته‌اند: «منحصر دانستن فعل موجب جنایت در «اعمال مادی» بلاوجه بوده و در صورت امکان رابط استناد، «افعال غیرمادی» نیز می‌توان عامل ایجاد جنایت باشد.» (صادقی، ۱۳۸۶، ۷۳) در این صورت با احراز عنصر روانی و انطباق آن با تعریف جنایت عمدی می‌تواند رفتار مرتکب را مشمول یکی از بندهای چهارگانه ماده ۲۹۰ قانون مجازات اسلامی‌ دانست و وی را به مجازات مقرر محکوم کرد.

گفتار دوم- ترک فعل

ترک فعل همچون فعل دارای اقسامی به شرح ذیل می‌باشد.
۱- اقسام ترک فعل
در بعضی مواقع مقنن برای مردم تکالیفی مقرر می‌دارد و آنان را مجبور به انجام آن می کند در این موارد اگر کسی از دستور مقنن خود‌داری کند به آن تکلیف عمل ننماید مرتکب جرم شده است. ترک فعل همان طور که از منطوق این اصطلاح مشهود است، ناظر به خود‌داری از انجام فعلی است که شخص مکلف به آن بوده است. ترک فعل در صورتی رفتار مجرمانه محسوب که تکلیف مبتنی بر قانون، قرار داد، پذیرش مسئوولیت مراقبت و امثال آن‌ها باشد، لذا صرف خودداری از انجام یک فعل کافی نخواهد بود. (آقایی‌نیا، ۱۳۸۶، ۳۶) چنانچه برخی گفته‌اند: در کلیه موارد مسئوولیت کیفری ناشی از ترک فعل، فرد تارک باید وظیفه قانونی برای اقدام داشته باشد ولی به این وظیفه خود عمل نکرده باشد. (میرمحمدصادقی، ۱۳۸۵، ۱۳۳) منشاء این وظیفه می‌تواند مختلف باشد نظیر قانون، قرارداد، وجود رابطه خاص، ایجاد خطر اولیه توسط خود شخص (ارتکاب فعل زیانبار) و حتی پذیرش داوطلبانه مراقبت از دیگری. (میرمحمدصادقی، ۱۳۸۶، ۴۷۷) حتی بعضی‌ها رابطه عرفی و نه قانونی یا قراردادی را مبناء تحقق مسئوولیت کیفری دانسته‌اند. (آقایی‌نیا، ۱۳۹۱، ۲۶۰) از مهمترین جرائمی که در این زمینه وجود دارد، جرم خودداری از کمک به مصدومین است. (محسنی، ۱۳۸۲، ۳۵۲) بنابراین، آنچه در بادی امر به نظر می‌رسد این است که ترک فعل که از لحاظ فلسفی امر عدمی است نمی‌تواند علت موجبه یک امر وجودی مانند قتل به‌شمار آید. در واقع ترک فعل لاشیئی است و چیزی که حقیقت آن عدم و لاشیئی است، قابلیت ایجاد امر وجودی (حدوث قتل) را ندارد. اما اداره حقوقی قوه قضاییه در نظریه مشورتی آورده است: «همان‌گونه که قتل در اثر ارتکاب فعل مانند جرح و خفه کردن و نظایر اینها تحقق می‌یابد، ممکن است در اثر ترک فعل هم محقق شود مثلاً اگر مادری که تعهد شیر دادن فرزندش را کرده است به قصد کشتن طفلش به او شیر ندهد تا بمیرد قاتل محسوب است و … .» (نظریه مشورتی شماره ۱۰۹۸/۷ مورخ ۱۷/۲/۱۳۷۵ اداره حقوقی قوه قضاییه) همچنانکه قانون‌گذار در ماده ۲۹۵ مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ برای نخستین بار ترک فعل را به عنوان عنصر مادی جنایات از جمله جنایت قتل عمدی بیان، و مقرر می‌دارد: «هرگاه کسی فعلی که انجام آن را بر عهده گرفته یا وظیفه خاصی را که قانون بر عهده او گذشته است، ترک کند و به سبب آن، جنایتی واقع شود، چنانچه توانایی انجام فعل را داشته است جنایت حاصل به او مستند می‌شود و حسب مورد عمدی، شبه عمدی، یا خطای محض است، مانند این که مادر یا دایه‌ای که شیر دادن را بر عهده گرفته است، شیر ندهد یا پزشک یا پرستار وظیفه قانونی خود را ترک کند.» از طرفی ترک فعل همچون فعل می‌توان به ترک فعل مادی و غیرمادی تقسیم کرد.
الف) ترک فعل مادی
اصولاً در اکثر موارد افراد به موجب قانون یا قرارداد مکلف به انجام امور مادی و محسوس هستند مثل سوزنبان که موظف به کشیدن مانع جلوی ماشین‌های عبوری یا مادر که موظف به شیر دادن یا غذا دادن به فرزند یا پرستاری که موظف به تزریق آمپول به بیمار یا پزشک جراح که مکلف به جراحی بیمار است یا غریق نجات یا امثال آن.
ب) ترک فعل غیرمادی
اگرچه ترک فعل اصولاً به صورت ترک فعل مادی بروز پیدا می‌کند اما این امر مانع وجود و بروز امور غیرمادی به واسطه وظیفه قانونی یا قرار دادی بر عهده تارک نمی‌گردد، مثلأ طفل خردسال به هر دلیل (به غیر از وجود و دخالت یک عامل مستقل) دچار ترس و وحشت گردد و کودک به جای نیاز به غذا یا آب، محتاج به آرامش روحی و در آغوش کشیدن از طرف مادر یا حتی پدر باشد یا فردی که حسب قرار داد یا تکلیف عرفی موظف به خبر آوردن یا خبر دادن به فرد یا گروه خاصی است و از انجام تکالیف محوله امتناع نماید. در خصوص اینکه آیا ترک فعل می‌تواند به عنوان عنصر مادی جرائم عمدی مقید باشد نظرات متفاوت ابراز شده است، مع‌الوصف شرایطی را که لازم است ترک فعل داشته باشد تا بتوان آن را به عنوان رفتار مادی جنایت قتل عمدی تلقی کرد، را به مباحث آتی موکول می‌کنیم.

گفتار سوم- اجتماع فعل و ترک فعل

بین جرائم فعل و جرائم ترک فعل، دسته دیگری از جرائم وجود دارد که از جهتی به جرائم فعلی شبیه است و از جهت دیگر به جرائم ترک فعل مانند است. به همین جهت تئوری مربوط به جرایم فعل ناشی از ترک فعل مسائل و مشکلاتی را در حقوق جزا به وجود آورده است. از جمله آنها، می‌توان گفت که آیا این جرائم مشمول احکام و مقررات مربوط به فعل است یا ترک فعل یا خود مستقلاً یک تاسیس حقوقی به شمار می‌رود. به همین منظور در مورد فعل ناشی از ترک فعل گفته شده است، نتیجه‌ای که عموماً از یک واکنش ایجابی (فعل) حاصل می‌شود، ممکن است با ترک فعل نیز واقع گردد. (اردبیلی، ۱۳۸۶، ۲۱۷) همان‌گونه که ملاحظه می‌شود جاعلین این اصطلاح در مقام بیان ترک فعل دارای نتیجه بوده و برای این مفهوم از اصطلاح «فعل ناشی از ترک فعل» استفاده نموده‌اند. (صلحی، ۱۳۸۹، ۲۴) مع‌الوصف در مورد این اصطلاح ذکر مباحثی ضروری است که به آنها اشاره می‌گردد.
۱- بررسی اصطلاح فعل ناشی از ترک فعل
در مقام بررسی این اصطلاح ذکر دو نکته ضروری است که در ذیل مورد اشاره قرار می‌گیرد.
الف) جنایت ارتکابی ناشی از فعل نیست
قطعاً جاعلین این اصطلاح در مقام بیان این معنا نبوده‌اند که جنایت ارتکابی را ناشی از فعل نه ترک فعل بدانند و در نتیجه، آسیب جزائی را مستند به فعل بدانند بلکه استفاده کنندگان از این اصطلاح در مقام بیان این معنا بوده‌اند که ترک فعل نیز همانند فعل مصداق یک رفتار است و فعل مصداق رفتار ایجابی و ترک فعل مصداق رفتار سلبی است. (صلحی، ۱۳۸۹، ۲۴) در واقع ارتکاب جنایت یا ناشی از فعل یا ترک فعل یا اجتماع هر دو است.
ب) جنایت ارتکابی ناشی از ترک فعل است
استفاده کنندگان این اصطلاح بالاتفاق قائل به این امر هستند که جنایت ارتکابی و صدمه و آسیب جزائی ناشی از ترک فعل است و تارک فعل به عنوان مرتکب جرم مسئوول اعمال خویش می‌باشد. بنابراین استفاده کنندگان از این اصطلاح می‌خواهند بگویند: «گاه اتفاق می‌افتد برخی از رفتار‌های منفی و ترک فعل موجب پیدایش حوادثی می‌گردند که معمولاً آن حوادث باید از رفتار مثبت و فعل به وجود آیند.» (محسنی، ۱۳۸۲، ۱۳۴) با وجود این برخی گفته‌اند: «نباید فعل توأم با ترک فعل را با ترک فعل صرف اشتباه کرد و نمی‌توان ترک فعل صرف را مصداق سبب دانست بلکه آنچه که مصداق تسبیت است، فعل توأم با ترک فعل است و نه صرف ترک فعل. برای فهم تفاوت میان این دو، دو حالت فرض را بر آن می‌گذاریم که پزشک که موظف به یاری رساندن به بیماران اورژانسی است و در بخش فوریت‌های پزشکی یک بیمارستان دولتی استخدام است، از حاضر شدن بر بالین یک بیمار و کمک رساندن به وی، خود‌‌داری می‌کند و بیمار نیز در اثر همان بیماری فوت می‌کند. در این مثال پزشک ترک فعل صرف کرده است؛ چرا که صرفاً از انجام وظیفه خودداری کرده است. ولی پزشکی دیگری را در نظر بگیرید که برای درمان بیماری کسی به وی داروی آمپی سیلین را بدون آزمایش حساسّیت بیمار تزریق نموده و در اثر همین امر بیمار فوت می‌کند. در این مثال پزشک مرتکب فعل توام با ترک فعل شده است و مرگ بیمار ناشی از فعل وی می‌باشد و به علاوه فعل ترک شده می‌توانست مانع تحقق مرگ گردد.» (طاهری‌نسب، ۱۳۸۸، ۱۷۳و۱۷۲) در این خصوص ذکر دو نکته ضروری می کند اول اینکه اگرچه علت تامه مرگ تزریق آمپول بوده است اما همچنانکه می‌دانیم پزشک با رعایت مقررات مکلف به تزریق آمپول می‌باشد و در تزریق آمپول نه تنها فاقد سوءنیت بوده بلکه دارای حسن نیت نیز بوده است. دوم اینکه اگرچه نتیجه ارتکابی ناشی از فعل ارتکابی مرتکب یعنی تزریق آمپول بوده و میان فعل ارتکابی و نتیجه، رابطه علیت موجود است اما آنچه که مرگ بیمار را به پزشک منتسب می‌کند، تقصیر وی بوده که قسمتی از تکلیف خود را ترک کرده است که هم قانون و هم عرف آن را تایید می‌کنند. به عبارت دیگر، تفریط و تقصیر پزشک در تست اولیه آمپول قوی‌تر از فعل همراه با حسن نیت وی که مکلف به انجام آن بوده است، می‌باشد. یعنی اینکه ترک فعل اولیه پزشک اقوی‌تر از انجام فعل ثانویه وی می‌باشد.
۲- جایگاه این اصطلاح در فقه و قانون
ترک فعل در حقوق اسلامی تحت عنوان کف و خودداری از کمک آمده است؛ مسأله این است که آیا صرف خود‌داری، در صورتی که سبب تلف مال دیگری باشد موجب ضمان است یا نه. (قاسم‌زاده، ۱۳۸۷، ۹۸) بنابراین این اصطلاح بدین صورت در فقه فاقد سابقه می‌باشد و ظاهراً از نظام‌های حقوقی دیگر وارد نظام حقوقی ایران شده است. در قوانین موضوعه نیز از این اصطلاح استفاده نشده است و در مقام بیان ترک فعل دارای نتیجه به اصطلاخ فعل ناشی از ترک فعل تمسک نگردیده است. (آقایی‌نیا، ۱۳۸۶، ۳۵) از طرفی باید توجه داشت که این اصطلاح فقط در جرائم مقید به نتیجه نه در جرائم مطلق به کار گرفته شده است و اصولاً در جرائمی که ارتکاب آنها منوط به تحقق نتیجه خاص باشد مورد استفاده قرار گرفته است.
۳- جایگاه این اصطلاح میان حقوق‌دانان
پاره‌ای از حقوق‌دانان در بکار گیری این اصطلاح عامد بوده و برای تبیین رفتار سلبی یا ترک فعل دارای نتیجه این اصطلاح استفاده نموده‌اند. (محسنی، ۱۳۸۲، ۱۳۴) لیکن بعضی از حقوق‌دانان استفاده از این اصطلاح را نهی و سبب اختلافی بودن اکثر مصادیق مشمول این اصطلاح، استفاده از اصطلاح سبب از مباشر را مرجح دانسته‌اند. (آقایی‌نیا، ۱۳۸۶، ۳۶) در واقع باید گفت جرائم یا به واسطه فعل یا ترک فعل یا اجتماع این دو از سوی مرتکب ارتکاب می‌یابند.
۴- عاریتی بودن این اصطلاح
همان‌گونه که ذکر شد در فقه شیعه از اصطلاح فعل ناشی از ترک فعل استفاده نشده است معدودی از نویسندگان قائل و عامد به استفاده از این اصطلاح می‌باشند، به گونه‌ای که برخی تصریحاً اعلام نموده‌اند: که در نظام کیفری ما مصداقی برای فعل ناشی از ترک فعل نمی‌توان یافت. (اردبیلی، ۱۳۸۶، ۲۱۵) یا برخی دیگر، به عاریتی بودن و ورود این اصطلاح از نظام‌های حقوقی دیگر به ادبیات حقوقی ایران اذعان نموده‌اند. (آقایی‌نیا، ۱۳۸۶، ۱۵۶) در واقع باید گفت، این اصطلاح نه مقصود اندیشه علمای علوم کیفری کشور ما بلکه محصول اندیشه حقوق‌دانان غربی می‌باشد.
۵- انتقادات راجع به استفاده از اصطلاح فعل ناشی از ترک فعل
در جامع و مانع بودن این اصطلاح، تردیدها و انتقاداتی مطرح است که به دو نمونه از آنها اشاره می‌شود.
الف) ارتکاب رفتار اعم از فعل یا ترک فعل از طرف عامل واحد
اگر مرتکب فعل و ترک فعل یک نفر باشد کاربری این اصطلاح قابل اعتنا نیست زیرا در عمل و صرف نظر از اینکه نتیجه را ناشی از فعل یا ترک فعل بدانیم فقط یک نفر مسئوول است. فرض کنید راننده‌ای به طور عمد از ترمز کردن با عابری خود‌داری کند و عابر در اثر برخورد اتومبیل با او فوت کند. آیا چنین قتلی در اثر ترمز نکردن است یا ناشی از فعل رانندگی و اصابت با عابر و یا ترکیبی از فعل و یا ترک فعل؟ پاسخ هر چه باشد، این واقعیت غیر قابل کتمان است که مرگ نتیجه مستقیم فعل رانندگی است و در عمل، چنین عنوانی تحت «فعل ناشی از ترک فعل» یا «فعل توأم با ترک فعل» هیچ تأثیری بر مسئوولیت کیفری او نخواهد داشت. بنابراین بحث در خصوص موردی که نتیجه علمی ندارد مقرون به ثواب نیست.(آقایی‌نیا، ۱۳۸۶، ۳۵) در واقع باید گفت، ارتکاب جرم عمدتاً به صورت فعل محقق می‌گردد.
ب) ارتکاب رفتار اعم از فعل یا ترک فعل از طرف عاملین متعدد
اگر مرتکب رفتار اعم از فعل یا ترک فعل متعدد به صورت اجتماع مرتکبین در طول یکدیگر یا اجتماع آنها در عرض یکدیگر باشند و منظور ما از به کارگیری اصطلاح «فعل ناشی از ترک فعل» مسئوول نشناختن تارک فعل باشد، اصطلاح زیبا و جامع شرکت در جرم یا سبب اقوی از مباشر ما را از استفاده از چنین اصطلاحی بی‌نیاز می‌سازد. (آقایی‌نیا، ۱۳۸۶، ۳۶) در واقع باید گفت رفتار مرتکب در قتل عمدی فعل است یا ترک فعل.
۶- مفاهیم و اصطلاحات مشابه فعل ناشی از ترک فعل
در فرضی که ترک فعل باعث نتیجه صدمه جزایی باشد در این فرض بعضی از نویسندگان اصطلاح غیر از فعل ناشی از ترک فعل معرفی نموده‌اند. چنانچه برخی از اساتید اصطلاح فعل توأم با ترک فعل را به کار برده‌اند، با مداقه در این اصطلاح ملاحظه می‌شود که ترک فعل مسبوق به فعل منظور بوده است و ترک فعل به نحو انفراد فاقد نیروی علیتی قلمداد و ناتوان از ایجاد نتیجه و صدمه جزایی قلمداد شده است. (طاهری‌نسب، ۱۳۸۸، ۱۲۳) یا برخی گفته‌اند: اصطلاح ترک فعل مسبوق به فعل مثبت و ترک فعل غیر مسبوق به فعل مثبت را به کار برده و با این تفکیک در مقام بیان این معنا بوده‌اند که ترک فعل محض با ترک فعل توأم و مسبوق به فعل مثبت واحد نیست و در ترک فعل مسبوق به فعل مثبت نوعی نتیجه و صدمه جزایی منتسب به فعل مثبت می‌باشد و ترک فعل مکمل و کامل کننده فعل می‌باشد. (رهامی، ۱۳۸۲، ۲۱) یا عده‌ای دیگر اصطلاح ارتکاب جرایم فعلی از طریق ترک فعل را به کار برده و با تفکیک میان ترک فعل واقعی «ترک فعل محض، ترک فعل بسیط و ترک فعل صرف نظر از نتیجه» با ارتکاب جرایم فعلی از طریق ترک فعل در مقام بیان این معنا بوده‌اند که جرایمی که غالباً توسط فعل محقق می‌گردد امکان دارد توسط ترک فعل نیز محقق شود. (میرمحمدصادقی، ۱۳۸۶، ۲۸و۲۷) در واقع باید گفت، اصطلاح فعل ناشی از ترک فعل در قوانین جزایی کشور ما جایگاه قانونی نداشته و یک تئوری وارداتی می‌باشد که وارد مباحث حقوق کیفری شده است.
در پایان این مبحث باید گفت، نتیجه جرم هر چه باشد یا مستند به فعل یا ترک فعل است و استفاده از اصطلاح، ترک فعل مقید نیز از باب ایجاز در کلام می‌توان مبین مفهوم ترک فعل دارای نتیجه خاص باشد. همچنانکه این نظر از اصول قانون اساسی و قوانین جزائی به وضوح برداشت می‌شود. بنابراین رفتار مادی قتل عمد در حقوق کیفری کشور ایران فعل است یا ترک فعل.

بخش دوم- شیوه‌های دخالت در وقوع جرم، عامل و اجتماع علل در ارتکاب جرائم و رابطه علیت در معنای عام و مفاهیم مشابه آن، وسیله، آلات و نحوه‌ی ارتکاب جرائم

این بخش از پنج مبحث تشکیل شده است که به ترتیب مبحث اول آن به شیوه‌های دخالت مرتکب در ارتکاب جرائم پرداخته شده است، مبحث دوم آن راجع به عامل ارتکاب جرم (مرتکب رفتار مجرمانه) می‌باشد، مبحث سوم آن به اجتماع علل در ارتکاب جرائم اختصاص دارد، مبحث چهارم در مورد رابطه علیت در معنی عام آن از نظر اقسام، مفهوم، انواع ویژگی‌ها و مفاهیم مشابه و نظریه‌های رایج در قلمرو رابطه علیت می‌باشد و مبحث پنجم آن در خصوص وسیله، آلات و شیوه‌های ارتکاب جنایت می‌باشد که به شرح ذیل هر یک مورد اشاره قرار می‌گیرد.

مبحث اول- شیوه‌های دخالت مرتکب در ارتکاب جرائم

دخالت مرتکب در ارتکاب جرائم به ویژه قتل عمدی اصولاً به شیوه‌ی مستقیم است در عین حال ممکن است به شیوه‌ی غیرمستقیم نیز این دخالت صورت گیرد. بنابراین نظام حقوقی ایران تحت تأثیر فقه اسلامی شیوه‌ی دخالت مرتکب در ارتکاب جرائم را به دو شیوه‌ی عمده به شرح ذیل تقسیم کرده‌اند:

گفتار اول- دخالت مرتکب در وقوع جرم به نحوه مستقیم

گاه مرتکب مستقیماً در وقوع جرم دخالت دارد که ارتباط بلافصل و مستقیم با جنایت وارده دارد. این قسم از دخالت در ارتکاب جرم خود به دو شیوه‌ی ذیل تقسیم می‌شود.
۱- دخالت مستقیم واقعی
گاه جنایت به طور مستقیم و بی‌واسطه هیچ چیز دیگری از سوی مرتکب ارتکاب می‌یابد. (گرجی، ۱۳۸۵، ۱۲۶) چنانچه برخی گفته‌اند: دخالت مرتکب در ارتکاب جرم به نحوه مستقیم (واقعی) آن است که مرتکب در صحنه ارتکاب جرم حضور دارد و عملیات اجرائی جنایت را بدون واسطه و شخصاً انجام می‌دهد. (پوربافرانی، ۱۳۸۸، ۶۳) یا برخی گفته‌اند: ضابطه انتساب جنایت مستقیم به فعل مرتکب آن است که مرتکب بدون استعمال آلات و ادوات در جنایت دخالت داشته باشد. (صادقی، ۱۳۸۶، ۷۵) به عنوان مثال، خفه کردن کسی با دست یا زدن با دست یا پا که منجر به قتل یا صدمه کسی شود. (گرجی، ۱۳۸۲، ۸۲) یا خورانیدن سم بدون دخالت مقتول در تناول آن و تزریق سموم به بدن مجنی‌علیه (صادقی، ۱۳۸۶، ۷۵) یا بریدن سر مقتول (گرجی، ۱۳۸۵، ۱۲۶) یا فشردن گلوی مقتول (میرمحمدصادقی، ۱۳۸۶، ۴۵) یا کوبیدن مشت به گیجگاه مقتول (پوربافرانی، ۱۳۸۸، ۶۳) بنابراین مقصود از ارتکاب جنایت به طور مستقیم به معنای خاص آن است که مرتکب خواه با اعضاء و جوارح و خواه با آلات و ادوات، با حضور در صحنه ارتکاب جرم عملیات اجرائی جنایت را بر روی مجنی‌علیه انجام دهد مانند کوبیدن مشت به شقیقه یا گیجگاه یا سینه مجنی‌علیه و یا بریدن سر مجنی‌علیه با چاقو یا کوبیدن چوب بر اعضاء وی.
۲- دخالت مستقیم عرفی
گاه مرتکب مستقیماً موجب بروز جنایتی می‌شود به گونه‌ای که عٌرف بدون هیچ‌گونه شک و تردیدی نتیجه را منتسب به وی می‌داند. (میرمحمدصادق، ۱۳۸۶، ۴۵) چنانچه برخی گفته‌اند: منظور از واژه «مستقیماً» اعم است از موردی که مرتکب هیچ‌گونه وسیله‌ای به کار نبرد مانند این که با ضربات مشت مرتکب جنایت شود یا با وسیله‌ای باشد مانند تیر زدن یا سر بریدن با چاقو یا مانند انداختن در آتش یا غرق نمودن در دریا یا انداختن از بلندی به طوری که جنایت بدون تأویل عرفاً منسوب به مرتکب باشد (آقایی‌نیا، ۱۳۸۶، ۴۶و۴۵) یا حبس کردن قربانی یا منع وی از غذا و آب یا سنگ انداختن یا انداختن آتش بر لباس قربانی (میرمحمدصادقی، ۱۳۸۶، ۴۵) یا پرتاب کردن از دیوار یا خراب کردن دیوار بر روی مقتول، بکارگیری وسایلی از این قبیل مانع انتساب جنایت به طور مستقیم به مرتکب نیست چرا که عرف به هیچ تأویلی جنایت را منتسب به مرتکب می‌داند. (صادقی، ۱۳۸۶، ۷۳- ۷۵) بنابراین منظور از دخالت مستقیم در وقوع جنایت به معنای عام آن است که مرتکب به کمک اعضاء و یا با بکارگیری آلات و ادوات با حضور در صحنه ارتکاب جرم عملیات اجرائی جنایت را بر روی مجنی‌علیه مرتکب شود. مانند پرتاب کردن سنگ یا انداختن برق بر روی مجنی‌علیه.
بنابراین منظور از عبارت جنایت مستقیماً توسط مرتکب … در ماده ۴۹۴ ق.م.ا. وقوع بلاواسطه فعل مرتکب نیست بلکه مقصود وجود رابطه مستقیم علیت است به طوری که جنایت مستقیماً از نفس فعل مرتکب ناشی شده و بتوان گفت نوعاً یا بر حسب خصوصیت‌های مورد، تلف از لوازم آن کار است. به عبارت دیگر مرتکب رفتار مجرمانه به کسی گفته می‌شود که وقوع تلف عرفاً به نفس کار وی منسوب است و نه به اثر آن. چنانچه قانون‌گذار در ماده ۴۹۴ ق.م.ا. در خصوص ضابطه اول شیوه‌ی دخالت مرتکب در وقوع جرم بیان می‌دارد شیوه‌ی ارتکاب جنایت؛ «… آن است که جنایت مستقیماً توسط مرتکب واقع شود.» یا مقنن در خصوص انتساب نتیجه مجرمانه به رفتار مرتکب در ماده ۴۹۲ ق.م.ا. مقرر می‌دارد: «جنایت در صورتی موجب قصاص یا دیه است که نتیجه حاصله مستند به رفتار مرتکب باشد … .» اعم از آنکه رفتار مرتکب به نحو مستقیم یا غیرمستقیم یا به اجتماع آنها انجام شود.

گفتار دوم- دخالت مرتکب در وقوع جرم به نحوه غیرمستقیم

همان‌گونه که می‌دانیم، ارتکاب جرم در اصطلاح حقوقی، به معنای انجام عنصر روانی و مادی لازم، برای ارتکاب جرم است، خواه این ارتکاب، مستقیم و بی‌واسطه باشد و خواه غیرمستقیم و با واسطه باشد. زیرا با وجود عنصر روانی و مادی جرم، تفاوتی در مستقیم یا غیرمستقیم بودن نحوه دخالت در ارتکاب جرم به نحوی که جرم به مرتکب منتسب باشد، وجود ندارد. بنابراین، ضابطه دوم دخالت مرتکب در ارتکاب جرم به نحوه مع‌الواسطه و غیرمستقیم است که در ادبیات حقوقی ایران در دو معنای عام و خاص به کار رفته است. در معنای عام ارتکاب جرم، که به آن ارتکاب جرم با واسطه و غیرمستقیم نیز گفته می‌شود، این است که رفتار مرتکب در کلام فقها حسب مورد، گاهی فاعل جرم و گاه شرط برای تحقق جرم است. به عبارت دیگر، در این حالت، تسبیب به معنای زمینه‌سازی برای وقوع جرم است؛ اعم از این که در مقام فاعل جرم و یا معاون آن قرار گیرد. بنابراین اگر مسبب، با واسطه عنصر مادی جرم را مرتکب شده باشد و عرف جرم ارتکابی را به وی منتسب بداند، فاعل جرم است. به عنوان مثال گذاشتن چمدان و اثاثیه از سوی راننده یا یکی از مسافران به شکل نامناسبی در بالای سر مسافر دیگری به طوری که، بر اثر حرکت عادی وسیله نقلیه، چمدان یا اثاثیه بر روی سر وی بیفتد یا برانگیختن حیوان درنده به سوی دیگری یا گذاشتن چیزی بر روی دیوار در هوای طوفانی که باعث افتادن آن بر روی رهگذران شود. (میرمحمدصادقی، ۱۳۸۶، ۴۵)

بکارگیری دانش : شامل فعالیت هایی می شود که در ارتباط با اجرای دانش در فرآیدهای سازمانی است (نیومن،۱۹۹۳، ۵-۷).
۶-۱۲-۱-۲ مدل مدیریت دانش بویسوت^[۷۶]
مدل مدیریت دانش بویسوت(۱۹۹۸) بر مفهوم کالای اطلاعاتی مبتنی است که با دارایی فیزیکی تفاوت دارد. انتقال موثر کالاهای اطلاعاتی تا حد زیادی به فرستندگان و دریافت کنندگانی بستگی دارد که طرح یا زبان کد شده مشترکی را تسهیم می کنند. کالای دانشی، همچنین بافتی دارد که در درون آن می تواند تفسیر شود. پس، تسهیم موثر دانش مستلزم این است که فرستندگان و دریافت کنندگان هم بافت و هم طرح یا زبان کد شده را تسهیم کنند.
مدل مدیریت دانش بویسوت مدلی سه بعدی با ابعاد زیر است : ۱) کدشدنی/ کدنشدنی؛ ۲) انتزاعی/ عینی و ۳) توزیع شدنی/ توزیع نشدنی. فعالیت های کدگذاری، جداسازی، توزیع، جذب، اثرگذاری و بررسی و تحلیل همگی به یادگیری کمک می کنند. بطور تقریبی، بعد کدگذاری به دسته بندی و طبقه بندی، بعد انتزاع به خلق دانش از طریق تحلیل و درک کردن و بعد توزیع به دسترسی و انتقال اطلاعات مربوط است. این مدل به نسبت سایر مدلها از معروفیت کمتری برخوردار است و فهم آن دشوار می باشد و در نتیجه تا کنون به صورت وسیعی اجرا نشده است.
مدل بویسوت، دانش را به صورت رمزگذاری شده یا رمزگذاری نشده و به صورت توزیع شده یا نشده در یک سازمان در نظر می گیرد. او واژه رمزگذاری شده یا کدشده را برای اشاره به دانشی که می تواند به آسانی منتقل شود و واژه رمزگذاری نشده را برای دانشی که نمی تواند به آسانی منتقل شود به کار می برد. همچنین واژه توزیع شده به دانشی اشاره دارد که به آسانی تسهیم می شود و واژه توزیع نشده به دانشی که به آسانی تسهیم نمی شود.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

شکل شماره ۹-۲. مدل مدیریت دانش بویسوت(بویسوت،۱۹۹۸، ۹۵).
اگر دانش به صورت کدشده و توزیع نشده باشد، به عنوان دانش اختصاصی در نظر گرفته می شود. در این موارد، دانش از قابلیت انتقال برخوردار است اما آگاهانه به یک گروه کوچک منتخب با هدف دانستن محدود می شود. دانشی که کدنشده و توزیع نشده است به دانش شخصی اشاره دارد. همچنین دانشی که کدشده و توزیع شده باشد به عنوان دانش عمومی در نظر گرفته می شود. دانش عرفی نیز به دانشی گفته می شود که نسبتاً توزیع شده اما کدنشده است. بویسوت معتقد است این نوع دانش به طور آهسته از طریق فرایند اجتماعی شدن، آداب و رسوم و شهود ایجاد می شود(بویست، ۱۹۹۸، ۸۹-۹۷).
مدل بویسوت^[۷۷] از جمله مدلهایی است که روابط میان داده، اطلاعات و دانش را به خوبی ترسیم کرده است. (شکل شماره ۱۰-۲). این مدل توسط ماکس بویست^[۷۸] ارائه شده است. مدل از سه قسمت تشکیل شده است. داده ها نقش مواد خام و یا ورودی های این مدل را ایفا می کنند. در این مدل ، اطلاعات الگوهایی هستند که ما آنها را از دل داده ها بیرون می آوریم و نهایتا دانش، مدل ذهنی را در این مدل برعهده دارد. بویست معتقد است که مدلهای ذهنی ما تعیین می کنند که ما چگونه به داده ها و اطلاعات واکنش نشان میدهیم و از طرفی چون هر کدام از ما دانش های متفاوتی داریم پس می توان نتیجه گرفت که مدلهای ذهنی متفاوتی خواهیم داشت. مدلهای ذهنی ما تعیین می کنند که ما چگونه رفتار کنیم و چگونه تصمیمی بگیریم و همچنین آنها به عنوان فیلترهایی عمل می کنند که ما بر اساس آنها اطلاعات و داده های موجود را شناسایی خواهیم کرد (هالس،۲۰۰۱، ۹).
شکل شماره ۱۰-۲. مدل بویسوت،روابط داده،اطلاعات و دانش(بویسوت،۱۹۹۸).
منابع
داده
۷-۱۲-۱-۲ مدل شش بعدی مدیریت دانش
فیل پری و ایلکاتومی (۲۰۰۱) بر این باورند که هرگونه جزئی نگری، موفقیت مدیریت دانش را با مشکلات جدی رو برو خواهد ساخت. آنها بر اساس این نگرش، مدلی شش بعدی را برای به کارگیری مدیریت دانش ارائه کرده اند (شکل شماره ۱۱-۲).
شکل شماره ۱۱-۲. مدل شش بعدی مدیریت دانش(تومی و پِری،۲۰۰۱،۳۱۰).
برای درک به کارگیری دانش ابتدا باید بدانیم دانش چیست؟ چگونه ایجاد می شود؟ چگونه مورد استفاده قرار می گیرد؟ در برگیرنده چه چیزهایی است؟ و اینکه چگونه دانش می تواند باعث بهبود عملکرد و فرآیندها شود؟ لذا اولین بعد دانش، ” مفهومی” است.
دومین بعد، مدیریت تغییر سازمانی است. تغییر دانش یعنی تغییر نگرش و سیستم فعالیت های یک سازمان. به همین علت سازمانها برای به کارگیری مدیریت دانش، نیازمند مدیریت تغییر هستند. بعد سوم در ارتباط ب اندازه گیری دانش است. این سیستم ها ما را قادر می سازد که مشخص کنیم آیا به سمت اهداف مدیریت دانش رفته ایم یا خیر. بعد چهارم در ارتباط با ساختار رسمی یا غیر رسمی سازمان است. برای به کارگیری مدیریت دانش باید سازمان را به عنوان فرآیندهای دانش در نظر گرفت. بعد پنجم ، محتوای دانش است. در این ارتباط فیل پری و ایلکاتومی به تقسیم بندی نوناکا و تاکوچی از دانش که آن را به دانش صریح دانش و نهفته قابل تقسیم دانسته اند، اشاره می کنند. بعد ششم ابزار است. ابزار می تواند در برگیرنده سیستم اطلاعات مدیریت، تکنولوژی اطلاعات نظایر اینها باشد. البته باید توجه کرد که این بعد بخش بسیار کوچکی از مدیریت دانش را به خود اختصاص داده است. زیرا مدیریت دانش بر خلاف مدیریت اطلاعات که بیشتر با این ابزارها سرو کار دارد، با مردم و ارزشهای آنها در ارتباط است(تومی و پری،۲۰۰۱، ۳۶۰-۳۷۰).
۸-۱۲-۱-۲ مدل رن جانستون
رن جانستون^[۷۹] نیز مدلی برای به کارگیری مدیریت دانش در سازمان ارائه داده است. این مدل به کارگیری مدیریت دانش را با توجه به درنظر گرفتن دو عامل میزان پیچیدگی کار و میزان مطالعات مورد نیاز برای انجام آن کار، عملی می داند ( جدول شماره ۲-۲).
* جدول شماره ۲-۲. مدل مدیریت دانش با توجه به ساختار کار(جانستون،۲۰۰۰،۶).
این مدل فعالیت های موجود در سازمان را به چهار نوع تقسیم می کند :
در نوع اول فعالیت هایی قرار می گیرند که دارای پیچیدگی کم و سطح بالایی از تعاملات متقابل هستند. رویه های استاندارد، تکای زیاد به فرآیندهای رسمی و از جمله ویژگی های فعالیت های نوع اول به حساب می آیند. در سازمان، فعالیت هایی که ستانده آنها به صورت داده فعالیت های دیگر مطرح می شوند در این طبقه قرار می گیرند. در نوع دوم فعالیت هایی قرار می گیرند که بیشترین شباهت را به فعالیت های نوع اول دارند. مهارتهای هدفمند، آموزش های رسمی، رویه های استاندارد، روتین بودن کار و حداقل وابستگی از شاخص های عمده این فعالیت ها هستند. تمام دانش در این نوع فعالیت ها کدگذاری شده و به شکل صریح وجود دارند. در نوع سوم فعالیت هایی قرار می گیرند که از پیچیدگی بالایی برخوردار بوده و سطح وابستگی برای اجرای آنها پایین است. تکراری نبودن، نیاز به افراد متخصص، تعاملات محدود با طیف خاصی از کارکنان و تشکیل تیم های تخصصی حول محورهای مشخص از جمله شاخص های عمده گونه سوم است و بالاخره در نوع چهارم فعالیت هایی قرار می گیرند که از پیچیدگی بالایی برخوردار بوده و دارای سطح بالایی از وابستگی متقابل هستند. چالشی بودن فعالیت ها، روتین نبودن، نیاز به تخصص های وسیع، وابستگی زیاد، نیاز به کار تیمی و فرآیندهای ارتباطی قوی ازجمله ویژگی های عمده این سطح به شمار می روند. متصدیان انجام این فعالیت ها از دانش نهفته زیادی برخوردارند(جانستون،۲۰۰۰، ۶-۱۰).
۹-۱۲-۱-۲ مدل ادل و گریسون
ادل و گریسون^[۸۰] (۱۹۹۸) مدلی را برای مدیریت دانش ارائه داده اند. این مدل مبتنی بر دو رکن اساسی است : فرآیندهای مدیریت دانش و فراهم کننده های مدیریت دانش.
شکل شماره ۱۲-۲. مدل مبتنی بر فرآیندها و فراهم کننده های مدیریت دانش( ادل و گریسون،۱۹۹۸،۱۵۸).
فرآیندهای مدیریت دانش عبارتند از:
ایجاد دانش:که به روش های مختلفی انجام می شود.
شناسایی دانش: شناسایی دانش های مفیدی که در فرآیندها، رویه های کاری و اقدامات سازمان وجود دارد.
جمع آوری: بعد از اینکه دانش های مفید مورد شناسایی قرارگرفتند، کار بعدی جمع آوری این دانش ها می باشد.
سازماندهی: در برگیرنده فعالیت های پردازش دانش است .
توزیع: دانش باید به روش های مختلف بین افراد توزیع شود.
ارزیابی و تطبیق: این مدل قبل از به کارگیری دانش توصیه می کند که آن از لحاظ صحت و سقم مورد ارزیابی و تطبیق قرار گیرد.
به کارگیری دانش: تا زمانیکه دانش مورد استفاده قرار نگیرد افزایش پیدا نمی کند. در این مرحله دانش در فرآیندهای کاری و تصمیمات سازمان جاری می شود.
در این مدل فراهم کننده های مدیریت دانش :
رهبری: حمایت مدیران یا رهبری در سازمان از فعالیت های مدیریت دانش از مهمترین و و وثر ترین عوامل در شکل گیری مدیریت دانش است.
فرهنگ: مدیریت دانش بدون جود یک بستر فرهنگی مناسب و مبتنی بر اعتماد نمی تواند به طور موفق اجرا شود. مدیریت دانش بر خلاف مدیریت اطلاعات با ارزشها و باورها در ارتباط است.
تکنولو‍ژی: تکنولوژی به شکل ابزار و ساز و کارهای مناسب می تواند مخصوصا در ذخیره دانش سازمان نقش مهمی را ایفا نماید.
اندازه گیری دانش : اندازه گیری و سنجش دانش به ما کمک می کند که دریابیم تا چه حد به سمت اهداف مدیریت دانش گام برداشته ایم. از طرفی با سنجش و ارزیابی دانش می توان، دانش های کهنه و قدیمی را نیز از سازمان دور کرد(ادل و گریسون،۱۹۹۸، ۱۵۸-۱۶۰).
۱۰-۱۲-۱-۲ مدل استیوهالس
مدل استیوهالس(۲۰۰۱)، شباهت زیادی به مدل ادل و گرسیون دارد (شکل شماره ۱۳-۲). این مدل نیز تاکید زیادی بر فرآیندهای دانش دارد:
* شکل شماره ۱۳-۲. مدل مبتنی بر فرآیندهای دانش(هالس،۲۰۰۱، ۳).
این مدل استرات‍ژی شش گانه ای را به شرح زیر ارائه کرده است :
جستجوی دانش جدید: در این مرحله مدیریت دانش باید در حوزه های مختلف، دنبال دانش های جدید بگردد. این حوزه ها می تواند در درون سازمان و یا بیرون از آن باشد.
یکی از استرات‍ژی های مهمی که این مدل ارائه می دهد، ایجاد دانش از طریق یادگیری است. یکی از تاکیدات اصلی این مدل، دستیابی به سازمان یادگیرنده است. زیرا سازمان یادگیرنده، به عنوان یکی از ابعاد اصلی مدیریت دانش حائز اهمیت است. باید زمینه ای فراهم شود که افراد از اشتباهات و تجارب خود یادبگیرند.
ذخیره سازی: اگر سازوکاری مناسب برای نگهداری دانش وجود نداشته باشد، بخش عظیمی از آن به مرور زمان از بین خواهد رفت.
توزیع: اجرای موفق این استراتژی تا حدود زیادی به فرهنگ یک سازمان بستگی دارد. اگر توزیع دانش در یک فرهنگ، مورد تاکید قرار نگرفته باشد، تلاشهای مدیریت دانش با شکست مواجه خواهد شد.
حذف دانش های زائد (دور ریختن): تصور گذشتگان بر این بود که هرچه اطلاعات انسان بیشتر باشد راه حل های بهتری را تدوین خواهد نمود. امروزه این تصور مورد انتقاد قرار گرفته است، زیرا اطلاعات زیاد، الزاما باعث بهبود راه حل ها و تصمیمات نمی شود. بلکه اطلاعات و دانش های صحیح و به هنگام مورد تاکید است. این استراتژی بر حذف دانش ها و همچنین نگرش های قدیمی و مخرب تاکید دارد. در مدیریت دانش، تغییری مدنظر می باشد که در راستای اهداف سازمان باشد، لذا دانش های نامناسب و مخرب می تواند مسیر این تغییر را عوض کند.
به کارگیری: دانش به خودی خود ارزشمند نیست. زمانی ارزشمند خواهد بود که به کار گرفته شود ، دانشمندی که از دانش خود هیچ گونه استفاده ای نمی کنند قطعا دانش وی برای دیگران، هیچ ارزشی نخواهد داشت(هالس،۲۰۰۱، ۱-۶).
۱۳-۱-۲ ابزارهای مدیریت دانش
در ارتباط با ابزارهای مدیریت دانش تحقیقات معدودی صورت گرفته است که یکی از کامل ترین این تحقیقات، تحقیقی است که در سال ۲۰۱۰ توسط رونالد یانگ^[۸۱]، محقق ژاپنی تحت عنوان ” تکنیک ها و ابزارهای مدیریت دانش” صورت گرفته است. وی در این تحقیق ابزارهای مدیریت دانش را مشتمل بر بیست ابزار ضروری معرفی می کند. هر یک از این ابزارها در یکی از دو گروه، ابزارهای مبتنی بر فناوری اطلاعات و ابزارهای بی نیاز از فناوری اطلاعات، قرار می گیرند. در ادامه تعدادی از ابزارهای کاربردی معرفی شده توسط این محقق بیان می گردد.
۱-۱۳-۱-۲ ابزارهای مدیریت دانش ] ابزارهای بی نیاز از فناوری اطلاعات [
Brainstorming - بارش افکار
بارش افکار یک رویکرد غیر رسمی حل مسئله است. در این روش از افراد خواسته می شود تا ایده‌ها و افکاری را مطرح کنند که در ابتدا اندکی غیر عاقلانه به نظر می‌رسند. ایده اصلی در اینجا آن است که برخی از این ایده‌ها را می‌توان به راه حل‌های نو و خلاق برای مسئله‌ای تبدیل کرد که سعی در حل آن است و بقیه آنها هم می‌توانند جرقه ایده‌های دیگری باشند. هدف این رویکرد آن است که افراد را از قید و بند شیوه های معمول اندیشیدن خلاص کند. پس در جریان جلسات بارش افکار نباید از ایده‌های مطرح شده انتقاد شود، در این جلسات، تلاش می‌شود شرایطی فراهم شود تا فرض‌های غلط در مورد حدود مسئله در هم شکسته گردد. قضاوت‌ و تحلیل در این مرحله مانع تولید ایده های جدید می‌شود. ارزیابی ایده‌ها را تنها باید در پایان جلسه بارش افکار انجام داد، یعنی زمان بررسی بیشتر راه ‌حل ‌ها با بهره گرفتن از رویکردهای متعارف.
Learning and Idea Capture - اخذ ایده ها و آموخته ها

عنوان:
بررسی رابطه بین هوش اجتماعی با رفتار شهروندی سازمانی و خلاقیت سازمانی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲

 

 

 

نام نویسنده: پروانه سلطان آبادی

 

 

 

نام استاد راهنما: دکتر فخرالسادات نصیری

 

 

 

دانشکده: ادبیات و علوم انسانی

 

گروه آموزشی: علوم تربیتی

 

 

 

رشته تحصیلی: علوم تربیتی

 

گرایش تحصیلی: مدیریت آموزشی

 

مقطع تحصیلی: کارشناسی ارشد

 

 

 

تاریخ تصویب: ۷/۷/۱۳۹۲

 

تاریخ دفاع: ۲۴/۴/۱۳۹۳

 

تعداد صفحات: ۱۱۹

 

 

 

چکیده:
هدف از این تحقیق، بررسی رابطه بین هوش اجتماعی با رفتار شهروندی سازمانی و خلاقیت سازمانی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی ۹۳- ۱۳۹۲بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان به تعداد ۷۷۷ نفر (۵۸۷ نفر مرد و ۱۹۰ نفر زن) بود که بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۳۴۸ نفر( ۲۱۱ نفرمرد و ۱۳۷ نفر زن ) با بهره گرفتن از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی از بین کارکنان انتخاب شدند. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. ابزار جمع آوری داده ها شامل سه پرسشنامه هوش اجتماعی سیلورا و همکاران ( ۲۰۰۱)، رفتار شهروندی سازمانی (ارگان و کانوسکی، ۱۹۹۱) و خلاقیت سازمانی رندسیپ (۱۹۷۹) بود. روایی محتوایی پرسشنامه ها به وسیله چند تن از متخصصان مدیریت آموزشی مورد تأیید قرار گرفت و پایایی پرسش نامه ها نیز با بهره گرفتن از روش آلفای کرانباخ، به ترتیب ۸۷/۰، ۸۴/۰ و ۹۲/۰ به دست آمد. داده ها از طریق نرم افزار SPSS و در دو سطح آمار توصیفی از قبیل جدول، نمودار، میانگین، انحراف معیار، درصد فراوانی و آمار استنباطی (آزمون کالموگروف – اسمیرونوف، آزمون t برای گروه های مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و تحلیل رگرسیون چند متغیره گام به گام،آزمون LSD) انجام شد. نتایج تحقیق بیانگر آن است که وضعیت هوش اجتماعی در حد متوسط(میانگین آماری ۳) اما رفتار شهروندی سازمانی و خلاقیت سازمانی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا بالاتر از سطح متوسط(بالاتر از میانگین آماری۳) است. همچنین، نتایج تحقیق رابطه مثبت و معناداری را بین هوش اجتماعی با رفتار شهروندی سازمانی و خلاقیت سازمانی نشان می دهد. با بهره گرفتن از رگرسیون گام به گام، یافته ها نشان می دهد که از بین مؤلفه های هوش اجتماعی، تنها مؤلفه های پردازش اطلاعات و آگاهی اجتماعی از توانایی پیش بینی رفتار شهروندی سازمانی برخوردار است. به علاوه، از بین مؤلفه های هوش اجتماعی، تنها بعدمهارت های اجتماعی قدرت پیش بینی متغیر خلاقیت سازمانی را دارند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

 

 

 

واژه های کلیدی: هوش اجتماعی، رفتار شهروندی سازمانی، خلاقیت سازمانی، کارکنان دانشگاه بوعلی سینا

 

 

 

فهرست مطالب
عنوان صفحه
فصل اول: کلیات پژوهش
۱-۱٫ مقدمه: ۲
۱-۲٫ بیان مسأله پژوهش ۳
۱-۳٫ اهمیّت و ضرورت انجام پژوهش ۶
۱-۴٫ اهداف پژوهش ۷
۱-۴-۱٫ هدف کلی ۷
۱-۴-۲٫ اهداف ویژه ۷
۱-۵٫ سوالات پژوهش ۷
۱-۶٫ فرضیه های پژوهش ۷
۱-۷٫ تعاریف مفهومی و عملیاتی اصطلاحات تحقیق ۸
فصل دوم: مبانی نظری و پیشینه پژوهش_Toc392736448