۴-۹. مفاسدطمع
-
- طمع منجر می شود که شخصیت انسان از بین برود .امام علی عیه السلام می فرمایند: « مَا هَدَمَ الدِّینَ مِثْلُ الْبِدَعِ وَ لَا أَفْسَدَ الرَّجُلَ مِثْلُ الطَّمَع »[۳۸۶]
هیچ چیز همچون بدعت دین رااز بین نمی برد وهیچ چیز هم چون طمع (شخصیت) انسان را فاسد نکرد.
از موارد بسیار مهم در زندگی انسان شخصیت اوست و همیشه سعی می کند شخصیت خود را حفظ نماید وبا آسیب دیدن آن احساس نارضایتی می کند.
-
- طمع سبب خواری انسان می شود.
حضرت علی علیه السلام فرمودند:« الطَّامِعُ أَبَداً ذَلِیل»[۳۸۷]
«شخص طمع کار همیشه خوار است.»
امام علی علیه السلام فرمودند: « بِالْأَطْمَاعِ تَذِلُّ رِقَابُ الرِّجَالِ»[۳۸۸]
«بوسیله طمع هاست که گردن مردان خم و خوار می شود»
امام باقر علیه السلام فرمودند: « بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ لَهُ طَمَعٌ یَقُودُهُ وَ بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ لَهُ رَغْبَهٌ تُذِلُّه » [۳۸۹]
«چه بد بنده ایست آن بنده ای که طمع او را می کشاند و چه بد بنده ایست بنده ای که میل و رغبت او را خوار می کند.»
همانطوری که قبلاً بیان شد خواری و ذلت از مواردی است که می تواند به عنوان معیار برای تعیین موفقیت در زندگی دنیوی یا عدم موفقیت به حساب آید. تعالیم دین به ما می آموزد که طمع انسان را به شکست در زندگی دنیوی می رساند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
-
- طمع سبب تباهی یقین می شود.
حضرت علی علیه السلام فرمودند:« سَبَبُ فَسَادِ الْیَقِینِ الطَّمَع »[۳۹۰]
«سبب فساد یقین طمع است».
از حالت هایی که انسان از آن فراری است، حالت شک و گمان وتردیدمی باشد لذا همیشه در جستجوی یقین در تکاپواست که وی را به ساحل آرامش برساند. اما طمع بنا به فرموده امام علی علیه السلام انسان را در این حالت غیر قابل تحمل و نامطلوب قرار می دهد.
-
- سختی، رنج و محنت از مفاسد دیگر طمع است. امام علی علیه السلام فرمودند : « الطَّمَعُ مِحْنَه »[۳۹۱]
«طمع رنج و محنت است.»
رنج ، محنت و مشقت از ملاک های زندگی ناموفق است. و در مقابل، آرامش و آسایش است که احساس رضایت را در وی پدید می آورد.
-
- فقر و تنگدستی را نیز می توان از دیگر مفاسد طمع دانست.
امیرالمؤمنین علیه السلام در این زمنیه چنین بیانی دارند :« الطَّمَعُ فَقْر »[۳۹۲] یعنی «طمع همان فقر است.» و این طرز بیان امام که طمع را همان فقر دانستند از ارتباط محکم وتلازم شدید این دو حکایت دارد. همچنان که ایشان می فرمایند :« أَفْقَرُ النَّاسِ الطَّامِع »[۳۹۳] «فقیر ترین مردم شخص طمع کننده است.»
-
- هلاکت از مفاسد دنیوی طمع است.امام علی علیه السلام فرمودند: «أَهلَکُ َشئٍ الطَّمَع »[۳۹۴]
«نابود کننده ترین چیز ها طمع است.»
با توجه به اینکه کلام امام مطلق است ، طمع را می توان نابود کننده دنیا نیز حساب کرد.
-
- ضرر و زیان را نیز امام علی علیه السلام از دیگر مفاسد طمع معرفی کردند.
ایشان می فرمایند: « أَضَرُّ شَیْءٍ الطَّمَع »[۳۹۵] «ضررزننده ترین چیز طمع است.»
-
- بدبختی و شقاوت نیز در پی طمع ایجاد می شود.
امام علی علیه السلام می فرمایند:« ثَمَرَهُ الطَّمَعِ الشَّقَاء »[۳۹۶]
«میوه طمع بدبختى است.»
این کلام گهربار از امام صراحتاً طمع را عامل بدبختی و عدم موفقیت معرفی می کند.آقا جمال خوانساری ذیل این حدیث چنین آورده اند:« میوه طمع بدبختى است،زیرا که صاحب آن در دنیا همیشه در تعب و زحمت و خفت و ذلت باشد و باعث زیان و خسران آخرت نیز گردد و این بدبختى در دنیا و آخرت است.»[۳۹۷]
-
- طمع از بین برنده حکمت و علم است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:« الطَّمَعُ یُذهِبُ الحِکمَه مِن قُلوبِ العُلَماء »[۳۹۸]
«طمع، دانش و حکمت را از قلوب دانشمندان می رباید.»
۴-۱۰. آثار و پیامد های صبر
- آراسته شدن به ملکه صبر، سبب می شود که انسان بتواند مصائب را به راحتی تحمل کند و سختی ها برای وی آسان شود و رنج و محنتش کم گردد. امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید : « الصَّبْرُ یُهَوِّنُ الْفَجِیعَه» [۳۹۹]«شکیبائى مصیبت را سهل می گرداند.» لذا بنابراین حدیث شریف اگر کسی می خواهد سعادت دنیوی را هم داشته باشد با متخلق شدن به فضایل می تواند به آن برسد.
