A₃=(0.41×۱)+(۰٫۳۱×۳)+(۰٫۱۲×-۶)+(۰٫۱۶×۱)=۰٫۷۸
مالی:
A₄=(0.42×-۱۸)+(۰٫۱۱×۲٫۵)+(۰٫۲۸×-۱٫۵)+(۰٫۱۹×-۲۰٫۵)=-۱۱٫۵۹
از محاسبات فوق با توجه به منفی بودن A₄می توان نتیجه گرفت که بانک پاسارگاد در منظر مالی عملکردی پایین تر از میانگین دو بانک صادرات و ملت داشته است.پس در منظر مالی عارضه داریم.
۴-۴-QFD
در مرحله بعد از طریق QFDبه ارائه راهکار ها و اولویت بندی آن ها می پردازیم. استفاده از مدل تصمیم گیری QFD: مدل QFD اولین بار توسط یوجی آکائو و در دهه ۱۹۷۰ میلادی مطرح و به کار گرفته شد، از این ابزار جهت تسری خواسته های مشتریان به الزامات فنی محصول و فرایند تولید استفاده می شود. از این ابزار برای انواع زمینه های تصمیم گیری می توان استفاده کرد، هر چند این روش جهت رتبه بندی الزامات فنی محصول و مشخصه های تولید بر اساس سطح رابطه آنها با خواسته های مشتریان توسعه یافته است اما، در موارد دیگری نیز (همچون تصمیم گیری های استراتژیک و سلسله مراتبی) از این روش استفاده می شود.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

شکل ۳ ساختار اولیه ماتریس تصمیم را به همراه یک مثال عددی ساده نشان می دهد. همچنان که در شکل واضح است مراحل اجرایی آن به شرح زیر است:
تعریف خواسته ها : ابتدا باید فهرستی از مواردی که می خواهیم به نوعی آنها را بر آورده سازیم داشته باشیم. در اینجا هدف، برآورده سازی ۶ خواسته می باشد.
تعیین درجه اهمیت خواسته ها : در مرحله دوم باید بتوانیم به نوعی درجه اهمیت این خواسته ها را نسبت به هم تعیین کنیم. در این مثال از یک طیف نمره دهی قضاوتی ۱ تا ۵ استفاده شده است.
تهیه فهرست روش های قابل اجر ا: در قدم بعدی باید فهرستی از روشهایی داشته باشیم که جهت ارضای یک یا چند مورد از خواسته ها می توانند اجرا شوند. در اینجا ۷روش برای ارضای خواسته ها وجود دارد.
تعریف طیف نمره دهی : برای آنکه بتوانیم سطح رابطه بین روشها با خواسته ها را بررسی کنیم به
یک طیف نمره دهی نیازمندیم. عموماً در هنگام استفاده از این ابزار از طیف نمره دهی ۱-۳-۹ استفاده می شود. هر گاه یک روش بتواند یک خواسته را بطور کامل ارضا نماید و رابطه کاملاً مستقیمی با آن داشته باشد، می گوییم سطح رابطه قوی است. در این حالت از علامت دایره توپر استفاده کرده و ارزش ۹ برای آن قائل می شویم. هرگاه یک روش بتواند تا حدود نسبتاً زیادی در ارضای یک خواسته مفید باشد، سطح رابطه را متوسط تعریف کرده، از علامت دایره توخالی استفاده کرده و برای آن ارزش ۳ قائل می شویم. هرگاه یک روش بتواند تاثیر اندکی جهت برآورده سازی یک خواسته داشته باشد، سطح رابطه را ضعیف تعریف کرده، از علامت مثلث استفاده کرده و برای آن ارزش یک قائل می شویم.
۱۱۹
شکل۴-۲: یک مثال برای ماتریس QFD
بررسی سطح رابطه هر روش با تک تک خواسته ها : در این مرحله مطابق طیف نمره دهی تعریف شده نوع رابطه هر روش با تک تک خواسته ها را بررسی کرده و ستونهای جدول ارتباطات را پر می کنیم.
محاسبه وزن مطلق هر روش : با در نظر گرفتن اینکه هر روش چه خواسته هایی را با چه درجه اهمیتی و با چه سطح رابطه ای، ارضا میکند، وزن مطلق هر روش را محاسبه می کنیم . بعنوان مثال روش پنجم (H5) در ارضای خواسته های ۲، ۴، و ۶ مفید است. بنابراین وزن مطلق
آن بصورت زیر محاسبه می شود: ،
H5 وزن مطلق = ۳×۵ + ۹×۴ + ۱×۲ = ۵۳
محاسبه وزن نسبی هر روش : برای محاسبه وزن نسبی هر روش، وزن مطلق آن را به جمع مقادیر وزن مطلق تقسیم نموده و آن را بصورت درصد بیان می داریم . پس از محاسبه وزن نسبی هر روش ، میزان اولویت هر یک مشخص می شود:
H5 >> H1 >> H7 >> H4 >> H3 >> H6 >> H2 >>
مقادیر وزن نسبی نشان می دهند که بعنوان مثال در صورت اجرای روش H5, 29 درصد از خواسته ها قابل ارضا می باشد، حال آنکه در صورت پیاده سازی روش H2, تنها ۵ درصد از خواسته ها ارضا خواهد شد.
جدول ۴-۱۲: اولیت بندی راهکار های حل عوارض مالی
۴-۵- ارائه و الویت بندی راهکار ها