(۳-۱۷)

(۳-۱۸)

(۳-۱۹)

که در آن­ها، حداقل توان خروجی واحد تولیدی، طول دوره­ تعمیر و نگهداری واحد تولیدی و زمان اجرای اولیه­ واحد تولیدی می­باشد، که نشان می­دهد که در اولین هفته­ی مورد بررسی، چند هفته از آخرین تعمیر و نگهداری واحد تولیدی گذشته است.
رابطه (۳-۱۵) تضمین می­ کند که توان خروجی واحد تولیدی در بازه­های مجاز در نظر گرفته شود. همان­طور که پیش­تر بیان شد، نرخ خرابی و قابلیت اطمینان واحد تولیدی، وابسته به بازه­ی خروج می­باشند. براساس فرضیه­ تعمیر و نگهداری کامل، نرخ خرابی و قابلیت اطمینان سیستم پس از تعمیر و نگهداری باید دوباره طبق رابطه­ های (۳-۱) و (۳-۸) محاسبه شوند، که این امر در رابطه­ های (۳-۱۶) و (۳-۱۷) نشان داده شده است. رابطه­ های (۳-۱۸) و (۳-۱۹)، شاخص تعمیر و نگهداری و بازه­های موجود برای تعمیر و نگهداری را تعیین می­ کنند. این رابطه­ها، محدودیت مدت دوره­ تعمیر و نگهداری و پیوسته بودن آن را در نظر می­گیرند.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

تولیدکنندگان می­توانند مسئله­ بهینه­سازی که در رابطه­ های (۳-۱۳) الی (۳-۱۹) تشریح شد را با روش برنامه­ ریزی خطی^[۸۸] و بدون هیچ مداخله­ی از سوی بهره­بردار مستقل سیستم حل کنند.
۳-۲-۳- تعیین پیشنهاد خرید تعمیرات
در بخش (۳-۲-۲) به مبحث بررسی سود بالقوه واحد تولیدی به ازای بازه­های خروج مختلف پرداخته شد. بر حسب این بررسی­های هزینه/فایده، تولیدکنندگان می­توانند پیشنهاد خرید تعمیرات را برای نشان دادن میزان تمایلشان درمورد اینکه واحد تولیدی مورد نظر در چه بازه­ای برای تعمیر و نگهداری خارج شود، استفاده کنند. به عبارت دیگر، تولیدکنندگان تلاش می­ کنند از طریق پیشنهاد خرید تعمیرات، خروج در برخی از بازه­ها را بدست آورند یا از خروج در برخی از بازه­ها اجتناب کنند. به طور آشکار، پیشنهاد خرید تعمیرات در سراسر بازه­های موجود باید نشان­دهنده هزینه/فایده­ی متناظر با یک واحد تولیدی باشند. ارزش پیشنهاد خرید تعمیرات در یک بازه­ی زمانی، می ­تواند مثبت، صفر یا منفی باشد. بنابراین با فرض این­که نشان­دهنده پیشنهاد خرید تعمیرات واحد تولیدی برای بازه­ی زمانی می­باشد، پیشنهاد خرید تعمیرات برای یک بازه، شامل سه حالت زیر می­ شود: [۱۵، ۱۹ و ۲۱].

• یک مقدار مثبت برای ، نشان­دهنده این می­باشد که از نظر واحد تولیدی ، بازه­ی زمانی یک بازه­ی زمانی مطلوب برای خروج می­باشد و واحد تولیدی مایل به پرداخت هزینه برای تصاحب این بازه می­باشد.

• یک مقدار منفی برای ، نشان­دهنده این می­باشد که از دید تولیدکننده­ی ، بازه­ی زمانی یک بازه­ی زمانی نامطلوب برای خروج می­باشد، و اگر تعمیر و نگهداری واحد تولیدی در این بازه برنامه­ ریزی شود، این واحد مبلغی را از بهره­بردار مستقل سیستم به­عنوان غرامت برای جبران ضررهایش طلب می­ کند.

• اگر مقدار پیشنهاد خرید تعمیرات در بازه­ای برابر با صفر باشد، این نشان می­دهد که واحد تولیدی به خروج در این بازه­ی زمانی غیرحساس می­باشد. بنابراین اگر تعمیر و نگهداری واحد تولیدی در این بازه برنامه­ ریزی شود، این واحد نه غرامتی دریافت می­ کند و نه هزینه­ای پرداخت می­ کند.

بهره­بردار مستقل سیستم باید راهکار مناسبی را اتخاد کند تا واحدهای تولیدی قیمت­های پیشنهاد خرید غیرمعقول و یا مغرضانه­ای را به بهره­بردار مستقل سیستم ارائه نکنند. گرچه مرجع [۱۴] از این مشکل چشم­پوشی کرده است و هیچ راهکاری را برای مقابله با آن ارائه نداده است، اما مرجع [۲۰] مقرراتی را در سه بند برای محدود کردن پیشنهاد خرید تعمیرات واحدهای تولیدی پیشنهاد داده است. البته مقررات ارائه ­شده در مرجع [۲۰]، گرچه می­توانند حداقل مقدار منفی پیشنهاد خرید تعمیرات را محدود کند، اما قادر به بازداشتن شرکت­های تولیدی از ارائه­ پیشنهادهای خرید تعمیرات با مقدار مثبت کم یا با مقدار منفی برای بازه­های بسیار، نمی ­باشد. برای حل این مشکل، مرجع [۱۹] یک راهکار برای تعیین پیشنهاد خرید تعمیرات پیشنهاد داده است. طبق راهکار پیشنهادی در مرجع [۱۹]، پیشنهاد خرید تعمیرات واحدهای تولیدی باید دارای شرایط زیر باشد:

(۳-۲۰)

که در آن، پیشنهاد خرید تعمیرات واحد تولیدی برای بازه زمانی می­باشد.
رابطه (۳-۲۰) تاکید می­ کند که مجموع پیشنهادهای خرید تعمیرات واحد باید برابر صفر باشد. این شرط تضمین می­ کند که شرکت­های تولیدی نمی ­توانند به صورت مغرضانه، همواره مقادیر منفی یا کم برای پیشنهاد خرید تعمیرات ارسال کنند. اگر یک شرکت تولیدی به منظور کسب سود اضافی، یک مقدار پیشنهاد خرید کمتری را برای یک بازه ارائه دهد، آن­گاه مجبور است به همان میزان پیشنهاد خرید تعمیرات را در بازه یا بازه­های دیگر افزایش دهد تا رابطه (۳-۲۰) ارضا گردد.
از دید بهره­بردار مستقل سیستم، تا وقتی که شرایط بیان­شده در رابطه (۳-۲۰) برآورده می­ شود، مهم نمی ­باشد که شرکت­های تولیدی چگونه پیشنهاد خرید تعمیراتشان را به­دست می­آورند. از دید یک شرکت تولیدی، پیشنهادهای خرید تعمیرات باید از طریقی انتخاب شود که فعالیت تعمیر و نگهداری، منجر به زیانی بیشتر از میانگین سودی که ممکن است به علت خروج برای تعمیر و نگهداری از دست بدهد، نشود. شرکت­های تولیدی برای به­دست آوردن پیشنهاد خرید تعمیرات، می­توانند از راهکاری که در ادامه بیان می­ شود، استفاده کنند. فرض می­ شود نشان­دهنده تخمین سود بالقوه­ی واحد تولیدی به ازای شروع تعمیر و نگهداری در بازه­ی زمانی می­باشد. منحنی پیشنهاد خرید تعمیرات با بهره گرفتن از رابطه (۳-۲۱)، از منحنی سود بالقوه به­دست می ­آید. پیشنهاد خرید تعمیرات برای بازه­ی زمانی ­ با رابطه (۳-۲۱) تخمین زده می­ شود [۱۹].

(۳-۲۱)

که در آن، نشان­دهنده متوسط سود واحد تولیدی به ازای درنظر گرفتن شروع تعمیر و نگهداری در بازه­های مختلف می­باشد. یک ضریب ثابت متناظر با واحد تولیدی می­باشد.
شکل (۳-۲) نشان­دهنده منحنی سود بالقوه، منحنی پیشنهاد خرید تعمیرات و رابطه­ میان این دو می­باشد.

شکل ۳-۲: منحنی سود (منحنی بالا) و منحنی پیشنهاد خرید تعمیرات (منحنی پائین)
با توجه به راهکار ارائه ­شده در رابطه (۳-۲۱)، سه حالت را می­توان متصور شد [۱۹]: